manante
Etimolodjeye
[candjî]Tayon-bodje latén « manere » (dimani), vî lingaedje d’ oyi « maner » (minme sinse) avou l’ cawete « -ante ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ma.nɑ̃ːtˈ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ma.nɑ̃ːtˈ/
- Ricepeures : ma·nante
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| manante | manantes |
manante femrin
- tchampinne ou aloye ki dmane dismetant l' ivier.
- ine manante — Motî Haust.
Parintaedje
[candjî]Contråve
[candjî]Fås amisse
[candjî]Li francès «manante» n' a nén l' minme sinse.
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- manante : E1
Sipårdaedje do mot
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]manante
Francès : grive ou alouette qui n' émigre pas en hiver (nén ratournåve direk e francès)