Przejdź do zawartości

Wojska obrony przeciwlotniczej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pododdział wojsk obrony przeciwlotniczej, wyposażony w działko przeciwlotnicze ZU-23-2 i przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K38 Igła
Samobieżny zestaw przeciwlotniczy ZSU-23-4 wyposażony w 4 sprzężone działka przeciwlotnicze

Wojska obrony przeciwlotniczej (WOPL) – rodzaj wojsk wchodzący w skład wojsk lądowych lub sił powietrznych, przeznaczony do zwalczania sił powietrznych przeciwnika.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Wojska obrony przeciwlotniczej uczestniczą w walce ogólnowojskowej w sposób uzgodniony, co do celu, miejsca i czasu z innymi rodzajami wojsk. Stosują przy tym własną taktykę i właściwe tylko dla nich sposoby działania wynikające z zadań i możliwości bojowych uzbrojenia oraz organizacji wojsk[1].

Celem ich działań jest, wspólnie z siłami powietrznymi, wojskami OPL marynarki wojennej oraz wojskami radiotechnicznymi, zapewnienie osłanianym wojskom i innym obiektom sprzyjających warunków do pomyślnego osiągnięcia celów (wykonanie zadań) przez aktywne niszczenie i obezwładnianie przeciwnika w powietrzu[2].

Realizują zadania osłony wojsk lądowych we wszystkich formach działań operacyjnych i taktycznych, obiektów i urządzeń logistycznych oraz innych obiektów, a także ich ostrzeganie i informowanie o zagrożeniu powietrznym.

Zorganizowane są one w oddziały i pododdziały przeciwlotnicze wchodzące w skład ogólnowojskowych związków operacyjnych, ogólnowojskowych związków taktycznych i oddziałów. Ponadto w składzie wojsk obrony przeciwlotniczej znajdują się pododdziały dowodzenia i zabezpieczenia.

Podstawową jednostką taktyczno-ogniową zdolną samodzielnie wykonywać zadania bojowe jest pułk i dywizjon przeciwlotniczy. Zasadniczym pododdziałem ogniowym wojsk obrony przeciwlotniczej jest bateria przeciwlotnicza.

W zależności od użycia sił i organizacji systemami ognia przeciwlotniczego wyróżnia się dwie podstawowe formy działalności wojsk obrony przeciwlotniczej:

  • osłona obiektowa – polega na osłonie najważniejszego elementu ugrupowania bojowego wojsk lub innych ważnych obiektów. W osłonie obiektowej wyróżnia się samoobronę polegającą na własnej obronie przed bezpośrednim atakiem środków napadu powietrznego
  • osłona strefowo-obiektowa – polega na osłonie dużego obszaru bez wyznaczania ważnych obiektów osłony

Oddziały i pododdziały przeciwlotnicze cechuje duża skuteczność ogniowa i manewrowość. Zdolne są do niszczenia i obezwładnienia współczesnych środków napadu powietrznego w różnych przedziałach wysokości i prędkościach lotu oraz zapewnienia wojskom (obiektom) ciągłej osłony podczas działań operacyjnych (taktycznych), niezależnie od warunków atmosferycznych, pory roku i doby oraz stosowanych przez przeciwnika przedsięwzięć walki.

Pododdziały dowodzenia wojsk obrony przeciwlotniczej realizują zadania prowadzenia rozpoznania przeciwnika powietrznego, zbierania i opracowywania informacji oraz zabezpieczenia procesu dowodzenia oddziałami i pododdziałami przeciwlotniczymi. Realizują one także bezpośrednie informowanie o sytuacji powietrznej (wskazywanie celów) pododdziałów przeciwlotniczych nie posiadających własnych środków rozpoznania radiolokacyjnego oraz punktów dowodzenia osłanianych wojsk (ostrzeganie).

Podział

[edytuj | edytuj kod]

Na wyposażeniu WOPL znajdują się różne – pod względem zasięgu, sposobów kierowania (naprowadzania) i możliwości rażenia środków napadu powietrznego – zestawy, które klasyfikuje się jako:

  • przeciwlotnicze zestawy rakietowe (PZR)
  • przeciwlotnicze zestawy artyleryjskie (PZA)
  • przeciwlotnicze zestawy rakietowo-artyleryjskie (PZRA)

Przeciwlotnicze zestawy rakietowe i rakietowo-artyleryjskie – w zależności od odległości skutecznego ognia dzielą się na:

  • bliskiego zasięgu
  • małego zasięgu
  • średniego zasięgu

Przeciwlotnicze zestawy artyleryjskie ze względu na kaliber dzielą się na:

  • lekkie
  • średnie
  • ciężkie

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wojska obrony przeciwlotniczej wywodzą się bezpośrednio z artylerii. Wraz ze wzrostem zagrożenia z powietrza wydzielono je jako osobny rozdaj wojsk. Wyposażenie ich w techniczne środki wykrywania i śledzenia celów powietrznych, automatyzacja procesów rozpoznania i dowodzenia oraz prowadzona rakietyzacja spowodowała, że wojska obrony przeciwlotniczej w warunkach powietrzno-lądowego pola walki stały się jednym z podstawowych środków walki o charakterze ogólnowojskowym, a nie tylko zabezpieczającym[3][4].
Z uwagi na fakt, że walka z przeciwnikiem powietrznym jest nie tylko wspomaganiem, czy też osłoną innych sił, a staje się składnikiem bezpośredniego zwalczania przeciwnika, odchodzi się od tradycyjnej nazwy wojska obrony przeciwlotniczej na rzecz nazwy wojska przeciwlotnicze[3].

W Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Współczesne jednostki wojsk obrony przeciwlotniczej Wojsk Lądowych Wojska Polskiego

Logo Nazwa jednostki Miejsce
4 Zielonogórski pułk przeciwlotniczy Czerwieńsk
8 Koszaliński pułk przeciwlotniczy Koszalin
15 Gołdapski pułk przeciwlotniczy Gołdap
18 Zamojski pułk przeciwlotniczy Sitaniec

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]