Przejdź do zawartości

Michael Gove

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Gove
Ilustracja
Michael Gove (2020)
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1967
Edynburg

Minister ds. wyrównywania szans, mieszkalnictwa i społeczności
Okres

od 25 października 2022
do 5 lipca 2024

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Simon Clarke(inne języki)

Następca

Angela Rayner

Minister ds. wyrównywania szans, mieszkalnictwa i społeczności
Okres

od 15 września 2021
do 6 lipca 2022

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Robert Jenrick[1]

Następca

Greg Clark

Kanclerz Księstwa Lancaster
Okres

od 24 lipca 2019
do 15 września 2021

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

David Lidington

Następca

Stephen Barclay

Minister środowiska, żywności i spraw wsi Wielkiej Brytanii
Okres

od 11 czerwca 2017
do 24 lipca 2019

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Andrea Leadsom

Następca

Theresa Villiers

Minister sprawiedliwości Wielkiej Brytanii

oraz Lord kanclerz

Okres

od 9 maja 2015
do 14 lipca 2016

Poprzednik

Chris Grayling

Następca

Elizabeth Truss

Minister edukacji Wielkiej Brytanii
Okres

od 12 maja 2010
do 15 lipca 2014

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Ed Balls[2]

Następca

Nicky Morgan

Poseł do Izby Gmin z okręgu Surrey Heath(inne języki)
Okres

od 5 maja 2005
do 30 maja 2024

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Nick Hawkins(inne języki)

Następca

Al Pinkerton(inne języki)

Strona internetowa

Michael Andrew Gove (ur. 26 sierpnia 1967 w Edynburgu) – brytyjski polityk i dziennikarz, członek Partii Konserwatywnej, w latach 2005–2024 poseł do Izby Gmin. W gabinecie Davida Camerona minister edukacji (2010–2014), główny whip Partii Konserwatywnej w Izbie Gmin (2014–2015), minister sprawiedliwości i Lord kanclerz (2015–2016). W latach 2017–2019 minister środowiska, żywności i spraw wsi w drugim gabinecie Theresy May. Od 2019 do 2021 kanclerz księstwa Lancaster w gabinecie Borisa Johnsona. W latach 2021–2022 oraz 2022–2024 minister do spraw wyrównywania szans, mieszkalnictwa i społeczności.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Gove został adoptowany przez rodzinę z Aberdeen, gdy miał 4 miesiące. Jego ojciec pracuje w przemyśle rybnym. Matka była zatrudniona w laboratorium Uniwersytetu Aberdeen. Wykształcenie zdobywał w publicznych i prywatnych szkołach w Aberdeen, m.in. w Robert Gordon's College. W latach 1985–1988 studiował anglistykę w Lady Margaret Hall na Uniwersytecie Oksfordzkim[3][4]. Na studiach był prezesem Oxford Union.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Po studiach rozpoczął karierę dziennikarską. Początkowo pracował, m.in. w The Daily Telegraph oraz w stacjach radiowych i telewizyjnych STV(inne języki), BBC i Channel 4[5][6][7]. W 1996 został dziennikarzem The Times[8]. Opracowywał m.in. cotygodniową kolumnę poświęconą polityce i sprawom bieżącym. W tym czasie opowiadał się, m.in. za przywróceniem w Wielkiej Brytanii kary śmierci[9]. Popierał również udział swojego kraju w II wojnie w Zatoce Perskiej[10]. Jest autorem m.in. biografii Michaela Portillo oraz krytyczne studium północnoirlandzkiego procesu pokojowego The Price of Peace, za którą to książkę uzyskał Charles Douglas-Home Prize[3]. W 1995 zagrał szkolnego kapelana w filmie A Feast at Midnight[11].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Jako nastolatek był zwolennikiem Partii Pracy. Uczestniczył w jej kampanii przed wyborami parlamentarnymi w 1983(inne języki)[12].

Z Partią Konserwatywną jest związany od czasu studiów[12]. W 2003 został nominowany na kandydata tej partii w najbliższych wyborach parlamentarnych w okręgu Surrey Heath(inne języki), w hrabstwie Surrey[7]. W 2005 został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant tego okręgu[13]. Tam też uzyskiwał reelekcje w latach 2010, 2015, 2017 i 2019[14],

W 2007 został członkiem gabinetu cieni jako minister do spraw dzieci, szkół i rodzin[8]. Po wyborczym zwycięstwie konserwatystów został w 2010 ministrem edukacji w gabinecie Davida Camerona[15]. Zajmował ten urząd do rekonstrukcji rządu w lipcu 2014, kiedy to został przeniesiony na stanowisko głównego whipa konserwatystów[16]. Po wyborach w 2015 roku powrócił na rok do gabinetu jako minister sprawiedliwości i Lord kanclerz[17]. Podczas kampanii przed referendum w 2016, należał do czołowych zwolenników wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej[18][19]. W latach 2017–2019 był ministrem środowiska, żywności i spraw wsi w drugim gabinecie Theresy May[20]. 24 lipca 2019 został przez nowego premiera Borisa Johnsona powołany na stanowisko kanclerza księstwa Lancaster[21], które sprawował do 15 września 2021. Został wówczas ministrem ds. wyrównywania szans, mieszkalnictwa i społeczności[22]. 6 lipca 2022 został odwołany z tego urzędu w wyniku konfliktu z premierem, dotyczącym dalszego kierowanie przez niego rządem i Partią Konserwatywną[8][23]. Ponownie zajmował to stanowisko w gabinecie Rishiego Sunaka[24].

Dwukrotnie: w 2016 i 2019 – odpowiednio po rezygnacjach Davida Camerona i Borisa Johnsona, bezskutecznie ubiegał się o przywództwo w Partii Konserwatywnej[25][26].

Nie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2024[27].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 poślubił koleżankę z Timesa Sarah Vine, z którą ma dwoje dzieci[4]. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 2021[28].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Michael Portillo. The Future of the Right (1995)
  • The Price of Peace (2000)
  • A Blue Tomorrow - A New Visions for Modern Conservatives (2001, red. wspólnie z Edwardem Vaizeyem i Nicholasem Bolesem)
  • Celsius 7/7 (2006)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jako minister do spraw mieszkalnictwa, społeczności i samorządów lokalnych
  2. Jako minister do spraw dzieci, szkół i rodzin
  3. a b BBC NEWS | Michael Gove
  4. a b Tara John, Everything You Need to Know About Michael Gove [online], TIME, 30 czerwca 2016 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  5. John Smith Centre, NEW BOARD MEMBER MICHAEL GOVE MP [online], John Smith Centre, 22 kwietnia 2024 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  6. A Stab in the Dark [online], channel4.com [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  7. a b Surrey Live, Tories select Times Saturday editor as candidate [online], Surrey Live, 7 lipca 2004 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  8. a b c Michael Gove | Biography, Facts, & Brexit Support | Britannica [online], britannica.com, 15 lipca 2024 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  9. Michael Gove (our new Justice Secretary) said this about hanging in 1998 [online], The Independent, 11 maja 2015 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  10. Michael Gove, I can’t fight my feelings any more: I love Tony [online], thetimes.com, 28 lipca 2024 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  11. A Feast At Midnight (1995) - Full cast and crew
  12. a b Teenage Michael Gove supported Labour [online], The Telegraph, 16 maja 2010 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  13. BBC NEWS | Election 2005 | Results | Surrey Heath [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2024-07-28].
  14. MPs and Lords. Michael Gove. Parliamentary career [online], parliament.uk [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  15. Jessica Shepherd, Profile: Michael Gove [online], theguardian.com, 12 maja 2010 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  16. Michael Gove moved to chief whip in cabinet reshuffle. bbc.com. [dostęp 2015-01-27]. (ang.).
  17. Lord Chancellor and Secretary of State for Justice - GOV.UK [online], gov.uk [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  18. Daniel Boffey, Michael Gove: the big beast who gives Eurosceptics the leadership they need [online], theguardian.com, 20 lutego 2016 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  19. Michael Gove admits to 'moral cowardice' during Brexit campaign [online], Sky News [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  20. Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs - GOV.UK [online], gov.uk [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  21. Michał Strzałkowski, Wielka Brytania: Boris Johnson kompletuje nowy rząd [online], euractiv.pl, 25 lipca 2019 [dostęp 2024-07-28] (pol.).
  22. Michael Gove: What will he do with beefed-up planning and levelling up job? [online], 16 września 2021 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  23. Boris Johnson sacks Michael Gove - one of the first serving cabinet members to wield the knife [online], Sky News [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  24. Secretary of State for Levelling Up, Housing and Communities - GOV.UK [online], gov.uk [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  25. A new Thatcher? Britain will get its second female Prime Minister [online], The Independent, 11 lipca 2016 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  26. Tory leadership: Boris Johnson and Jeremy Hunt are final two [online], 20 czerwca 2019 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  27. Dominic Penna, All the Tory MPs who stood down at the general election [online], telegraph.co.uk, 24 maja 2024 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
  28. ', Meet Sarah Vine - Michael Gove's former wife [online], The Sun, 31 sierpnia 2023 [dostęp 2024-07-28] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]