Przejdź do zawartości

Lemaire Channel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lemaire Channel
{{{alt grafiki}}}
Lemaire Channel (2011)
Terytorium

 Antarktyda

Rodzaj obiektu

Cieśnina

Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego
Mapa konturowa Półwyspu Antarktycznego, u góry znajduje się punkt z opisem „Lemaire Channel”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lemaire Channel”
Ziemia65°05′S 63°58′W/-65,083333 -63,966667
Widok z południa na północne wejście do cieśniny z pokładu Hanseatic
Lodowce i skały odbijające się w wodach na południowym krańcu kanału

Lemaire Channelcieśnina w Antarktyce oddzielająca Booth Island od Graham Coast – zachodniego wybrzeża Ziemi Grahama na Półwyspie Antarktycznym.

Jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc na Antarktydzie z uwagi na krajobrazy atrakcyjne pod względem fotograficznym.

Cieśnina została nazwana przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną na cześć kapitana Charlesa Lemaire’a (1863–1926), belgijskiego odkrywcy Konga, który wpierał wyprawę[1].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Cieśnina oddzielająca Booth Island od Graham Coast – zachodniego wybrzeża Ziemi Grahama na Półwyspie Antarktycznym[1]. Biegnie z północnego wschodu – między wyspą Splitwind a False Cape Renard na południowy zachód – między Roullin Point a Cape Cloos[1].

Lemaire Channel ma ok. 11 długości i 1600 m szerokości, a jej głębokość sięga 140 m[2].

W wodach cieśniny zaobserwowano: płetwale antarktyczne, humbaki i orki, a na krach: foki Weddella, krabojady i lamparty morskie[3]. Spotkać można tu też wiele gatunków ptaków, m.in. pingwiny białookie, białobrewe i maskowe, petrele śnieżne, warcabniki, petrelce olbrzymie, fulmary południowe, oceanniki żółtopłetwe, mewy południowe, rybitwy antarktyczne i wydrzyki antarktyczne[4].

Z uwagi na otaczające ją krajobrazy i występującą tu faunę, zwana niekiedy „Kodak Gap” (lub „Kodak alley”[3]) od nazwy firmy Eastman Kodak – jednego z największych koncernów produkujących sprzęt fotograficzny)[2]. Z tego powodu stała się ona jednym z głównych celów komercyjnych ekspedycji na Antarktydę[2]. W okresie 2022/2023–2023/2024 cieśninę odwiedziło prawie 75 tys. turystów – najwięcej po Cieśninie Gerlache’a (prawie 90 tys.)[5].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy dostrzeżona przez przez niemiecką ekspedycję antarktyczną (1873–1874) pod dowództwem Eduarda Dallmanna (1830–1896)[1]. Po raz pierwszy przez cieśninę przepłynęła i pobieżnie zmapowała Belgijska Wyprawa Antarktyczna pod dowództwem Adriena de Gerlache’a (1866–1934) na statku „Belgica” 12 lutego 1898 roku[1]. Zmapowana ponownie w 1935 roku, następnie sfotografowana z powietrza przez Falkland Islands and Dependencies Aerial Survey Expedition (FIDASE) i ponownie naniesiona na mapy w latach 1956–1958[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]