Przejdź do zawartości

Jacek Piechota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Piechota
Ilustracja
Jacek Piechota (2023)
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1959
Szczecin

Minister gospodarki
Okres

od 19 października 2001
do 7 stycznia 2003

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Poprzednik

Janusz Steinhoff

Następca

Jerzy Hausner

Minister gospodarki i pracy
Okres

od 31 marca 2005
do 31 października 2005

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Poprzednik

Jerzy Hausner

Następca

Piotr Woźniak

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Order Gwiazdy Białej I Klasy (Estonia) Xirka Ġieħ ir-Repubblika (Malta) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Jacek Jan Piechota (ur. 28 kwietnia 1959 w Szczecinie) – polski polityk, w latach 1985–2007 poseł na Sejm PRL i RP IX, X, I, II, III, IV i V kadencji, minister gospodarki w rządzie Leszka Millera w latach 2001–2003, minister gospodarki i pracy w drugim rządzie Marka Belki w 2005. Prezes Polsko-Ukraińskiej Izby Gospodarczej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1983 ukończył studia magisterskie na Wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Szczecińskiej, uzyskując tytuł zawodowy inżyniera chemika. Podczas studiów był członkiem prezydium rady uczelnianej Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W latach 1984–1985 pracował jako nauczyciel chemii w VI Liceum Ogólnokształcącym w Szczecinie[1]. W 1978 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był komendantem Nadodrzańskiego Hufca Związku Harcerstwa Polskiego i I sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej PZPR przy komendzie chorągwi ZHP. Działał w Stowarzyszeniu „Ordynacka”[2].

Z ramienia PZPR zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej Szczecina. Z ramienia PZPR i później SLD sprawował mandat posła na Sejm PRL i RP IX, X, I, II, III i IV i V kadencji z okręgów Szczecin i szczecińskich (nr 91, nr 20, nr 44 i nr 41). Po rozwiązaniu PZPR do 1999 należał do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Figurował na liście Macierewicza z 1992 jako TW „Robert”, zarejestrowany 3 maja 1984 przez szczecińską Służbę Bezpieczeństwa. Jacek Piechota złożył oświadczenie lustracyjne, w którym zaprzeczył współpracy z organami bezpieczeństwa PRL. Oświadczenie zakwestionował prokurator Instytutu Pamięci Narodowej; Sąd Okręgowy w Szczecinie trzykrotnie orzekał, że było ono zgodne z prawdą, ale Sąd Apelacyjny w Szczecinie za każdym razem orzeczenie to uchylał do ponownego rozpoznania (po raz trzeci w 2018)[3][4].

Od 19 października 2001 do 7 stycznia 2003 pełnił funkcję ministra gospodarki w rządzie Leszka Millera. Zajmował stanowisko wiceministra gospodarki i pracy w rządzie Marka Belki, a po dymisji Jerzego Hausnera 31 marca 2005 zajął jego miejsce, zostając ministrem gospodarki i pracy.

Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w 2005. W 2006 jako kandydat z poparciem komitetu wyborczego Lewicy i Demokratów w wyborach samorządowych ubiegał się o urząd prezydenta Szczecina. W I turze zajął 2. miejsce (27,91% poparcia i 38 059 głosów), w II turze przegrał z popieranym przez Platformę Obywatelską Piotrem Krzystkiem, zdobywając 35,17% poparcia (40 394 głosy)[5].

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję, po czym zrezygnował z działalności politycznej. Zajął się pracą w sektorze prywatnym. Objął funkcję prezesa Polsko-Ukraińskiej Izby Gospodarczej. Jest również inicjatorem i współzałożycielem Stowarzyszenia Baltic Business Forum, które organizuje co roku od 2009 w Świnoujściu i po stronie niemieckiej w Heringsdorfie konferencję gospodarczą dla biznesu i instytucji państwowych z krajów basenu Morza Bałtyckiego i Europy Wschodniej. Został wiceprezesem tej organizacji[6]. W 2011 startował w wyborach do Senatu w okręgu nr 98; zajął 2. miejsce, uzyskując 44 957 głosów (24,4%)[7]. W 2015 powołany na wiceprezesa Związku Polskich Parlamentarzystów[8].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. II kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1994, s. 134
  2. Rzeczpospolita towarzyska. onet.pl, 29 listopada 2006. [dostęp 2011-09-16].
  3. Jacek Piechota po raz trzeci wygrał z IPN. „Gazeta Wyborcza”. Szczecin, 22 marca 2018. 
  4. Będzie czwarte podejście do lustracji Piechoty. 24kurier.pl, 26 lipca 2018. [dostęp 2018-11-06].
  5. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2011-09-16].
  6. Zarząd. balticbusinessforum.eu. [dostęp 2011-12-30].
  7. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 października 2011 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 9 października 2011 r. (Dz.U. z 2011 r. nr 218, poz. 1295)
  8. Zarząd. parlamentarzysci.pl. [dostęp 2015-07-18].
  9. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2017-10-24].
  10. Riiklike autasude andmine. Vastu võetud 13.03.2002 nr 121. riigiteataja.ee. [dostęp 2011-09-16]. (est.).
  11. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №452/2013 Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав. president.gov.ua, 24 sierpnia 2013. [dostęp 2024-03-24]. (ukr.).
  12. Past Recipients of Honorary Honours Awards. opm.gov.mt. [dostęp 2015-09-04]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]