Przejdź do zawartości

Camillo Paolucci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camillo Paolucci
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1692
Forlì

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1763
Rzym

Miejsce pochówku

Kościół św. Marcelego w Rzymie

Subdziekan Kolegium Kardynałów
Okres sprawowania

1761-1763

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Kreacja kardynalska

9 września 1743
Benedykt XIV

Kościół tytularny

Ss. Ioannis et Pauli (18 kwietnia 1746)
S. Maria in Trastevere (20 września 1758
biskup Frascati (22 listopada 1758)
biskup Porto e S. Rufina (13 lipca 1761)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 lipca 1724

Konsekrator

Fabrizio Paolucci

Współkonsekratorzy

Prospero Marefoschi
Tommaso Cervini

Camillo Paolucci (ur. 9 grudnia 1692 – zm. 11 czerwca 1763) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Forli. W 1718 uzyskał tytuł doktora praw na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. Rok później przyjął święcenia kapłańskie. W 1724 został konsekrowany na tytularnego arcybiskupa Ikonium. Nuncjusz apostolski w Polsce 1727-38 i Austrii 1738-45. Prowadził rokowania zwieńczone podpisaniem konkordatu, zawartego w 1737 roku we Wschowie, dotyczącego opactw komendatoryjnych[1]. W 1743 papież Benedykt XIV mianował go kardynałem. Legat w Ferrarze 1746-50. Uczestniczył w konklawe 1758. Biskup Frascati 1758-61, następnie Biskup Porto e Santa Rufina (od 1761). Był także protektorem zakonu karmelitów. W 1763 ze względu na stan zdrowia zrezygnował z objęcia diecezji Ostia e Velletri, tradycyjnie przypisanej do funkcji kardynała-dziekana i uzyskał w tym względzie stosowną dyspensę. Zmarł w Rzymie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Historia Kościoła w Polsce, t. 1, cz. 2, Poznań-Warszawa 1974, s. 430.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]