Przejdź do zawartości

Bitwa pod Ignatpolem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Ignatpolem
Wojna polsko-bolszewicka
Ilustracja
Czas

21 czerwca 1920

Miejsce

pod Ignatpolem[a][2]

Terytorium

Ukraińska Republika Ludowa

Przyczyna

ofensywa Frontu Płd.-Zach.

Wynik

zwycięstwo Polaków

Strony konfliktu
 Polska  Rosyjska FSRR
Dowódcy
Eugeniusz Wyrwiński
Siły
5 pułk piechoty Legionów Baszkirska Brygady Kawalerii
brak współrzędnych
Adam Przybylski,
Wojna Polska 1918–1921[3]
Mieczysław Biernacki,
Działania armji konnej Budiennego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r.[4]

Bitwa pod Ignatpolemwalki polskiego 5 pułku piechoty Legionów kpt. Eugeniusza Wyrwińskiego z oddziałami Baszkirskiej Brygady Kawalerii toczone w okresie ofensywy Frontu Południowo-Zachodniego w czasie wojny polsko-bolszewickiej.

Sytuacja ogólna

[edytuj | edytuj kod]

Po spektakularnym sukcesie wojsk polskich na Ukrainie i zajęciu 7 maja 1920 Kijowa, front ustabilizował się na linii od Prypeci, wzdłuż Dniepru, przez Białą Cerkiew, Skwirę, Lipowiec, Bracław, Wapniarkę do Jarugi nad Dniestrem[5][6][7].

Armia Czerwona wykorzystała zastój na reorganizację sił i przygotowanie ofensywy. W rejon działań przybyła 1 Armia Konna Siemiona Budionnego. 26 maja rozpoczęła się sowiecka ofensywa na Ukrainie, a już 5 czerwca trzy dywizje sowieckiej 1 Armii Konnej przełamały trwale polski front na odcinku obrony grupy gen. Jana Sawickiego[8][9].

 Osobny artykuł: bitwa pod Samhorodkiem.

Sowiecki plan kontrofensywy na Ukrainie przewidywał odcięcie polskiej 3 Armii gen. Edwarda Rydza-Śmigłego, zgrupowanej w rejonie Kijowa, poprzez opanowanie Korostenia siłami 12 Armii, oraz Koziatyna i Żytomierza przez 1 Armię Konną Siemiona Budionnego[10]. 10 czerwca odwrót spod Kijowa w kierunku na Korosteń rozpoczęła polska 3 Armia[11]. Od wschodu na Korosteń kierowała się też Grupa Aleksandra Golikowa w składzie 25. i 7 Dywizje Strzelców oraz Baszkirska Brygada Kawalerii, a od południowego zachodu 1 Armia Konna. 16 czerwca polska 3 Armia dotarła do Uszy i rozpoczęła zajmowanie wyznaczonych jej pozycji obronnych[12].

Walki pod Ignatpolem

[edytuj | edytuj kod]

Po bitwie w obronie Korostenia 5 pułk piechoty Legionów kpt. Eugeniusza Wyrwińskiego otrzymał rozkaz nawiązania łączności taktycznej z działającą na lewym skrzydle 3 Armii grupą płk. Józefa Rybaka[1][13].

Maszerując nocą, 21 czerwca pułk dotarł pod Ignatpol. Rozpoznanie ustaliło, że we wsi kwateruje część Baszkirskiej Brygady Kawalerii. Dowódca polskiego pułku postanowił wykonać koncentryczne uderzenie od zachodu, południa i wschodu. Zaskoczenie przeciwnika było zupełnie. Sowiecka kawaleria porzuciła tabory, broń ciężką, wiele innego sprzętu wojskowego i wycofała się w nieładzie[1].

Po walce 5 pp Leg. przeszedł za Uborć i został podporządkowany dowódcy 6 Siczowej Dywizji Strzelców[13].

Bilans walk

[edytuj | edytuj kod]

Wykorzystując element zaskoczenia, 5 pułk piechoty Legionów odniósł spektakularne zwycięstwo w skali taktycznej. W ręce Polaków wpadło kilkudziesięciu jeńców, 18 ciężkich karabinów maszynowych i wiele innego sprzętu wojskowego. Sukces wpłynął dodatnio na morale cofających się żołnierzy 5 pułku piechoty Legionów[1][13].

  1. Ignatpol, miejscowość na Ukrainie, na północ od Korostenia[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]