Colombia is een nog weinig toeristisch, voor het grootste gedeelte veilig, kleurrijk, divers en economisch sterk groeiend land dat naast vele vooroordelen een aantal karakteristieke onderwerpen kent, hierboven in het menu weergegeven. Elke maand wordt van elk onderwerp een artikel (hieronder) en een foto (rechtsboven) uitgelicht:
De Cumbal is een actieve stratovulkaan gelegen in het departementNariño in het zuiden van Colombia. De vulkaan ligt vlak bij de grens met Ecuador ten westen van het dorp Cumbal, ongeveer 79 kilometer ten zuidwesten van de stad Pasto. De berg is zowel de hoogste van zuidelijk Colombia als de meest zuidelijke actieve vulkaan.
Het uit andesitisch-dacitischstollingsgesteente bestaande vulkanisch complex strekt zich uit in noordoost-zuidwestelijke richting, veroorzaakt door de gedeeltelijke overlapping van twee kegels; de Mundo Nuevo met een krater van 200 meter doorsnede en de Plazuela met een diameter van 600 meter. De enige twee historische uitbarstingen vonden plaats in 1877 en 1926. Op 10 juli2012 werd de status van de vulkaan echter van "groen" naar "geel" opgeschroeft, vanwege gemeten activiteit van de Cumbal.
In het verleden werd met behulp van mijnbouwzwavel gewonnen uit de fumaroles van de vulkaan, waarbij ook het ijs werd verzameld en verkocht op de markt van Ipiales.
De lulo is de vrucht van Solanum quitoense, een plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). De rijkvertakte plant bloeit vier tot vijf maanden na het zaaien. De bloemen zijn circa 3 cm breed en staan op korte stelen in trossen van één tot tien stuks. De kelk is viltig-violet en de vijf lancetvormige, crèmewitte of geliggroene kroonbladeren zijn aan de onderkant violet behaard.
De vrucht is een dik gesteelde tot 6,5 cm grote bes, waaraan de grote, bekervormige, vijfslippige, viltig behaarde kelk kan blijven zitten.
Uit de lulo kan groen sap worden geperst. Dit wordt onder andere in Colombia, Ecuador (waar de vrucht naranjilla heet) en Peru geproduceerd. Het sap is niet lang houdbaar, want na contact met de lucht verkleurt het snel naar bruin. De verkleuring kan vertraagd worden door toevoeging van limoensap. De vrucht kan ook als handfruit dienen en tot vruchtenwijn ("vino de naranjilla"), marmelade, ijs, jam, gelei en siroop worden verwerkt.
Tranquilandia was de naam van een groot illegaal cocaïnecomplex dat hoorde bij het Medellínkartel. Het was gelegen in de jungle van Caquetá, Colombia. Tranquilandia bestond uit 19 laboratoria die voorzien waren van water en elektriciteit. Er waren wegen aangelegd tussen de laboratoria en de 8 landingsbanen, omdat het zo'n groot complex was. Hier vertrokken dagelijks honderden kilo's cocaïne naar bijna alle delen van de wereld door middel van vliegtuigen en helikopters.
Na enige tijd werd kwam de overheid er achter dat de vaten met ether die werden gebruikt bij het maken van de cocaïne door Francisco Javier Torres gekocht werden in Phillipsburg (New Jersey). Hij was een vaste leverancier van het Medellínkartel. De DEA gebruikte opsporingsmiddelen op de vaten ether om zo er achter te komen waar Tranquilandia lag.
Op 4 maart1984 bestormden eenheden van de Colombiaanse Nationale Politie met de steun van de DEA het complex. De DEA besloot het complex samen met 14 ton cocaïne ter waarde van $ 1,2 miljard te vernietigen.
La-33 is een Colombiaansesalsagroep uit Bogota, opgericht in 2002 door de broers Sergio en Santiago Mejía. De naam is afgeleid van de calle 33, een straat in de wijk Teusaquillo. De broers, die meer van rockers dan van salsa-artiesten weg hadden, begonnen in die straat te repeteren in een kerk. Al snel vormde zich een bont orkest van verschillende muzikanten, bestaande uit Sergio Mejía (regisseur en bas), Santiago Mejía (piano), Miguel Guerra (conga's), Juan David Fernández "Palo" (timbaal), Diego Sánchez (bongo's), Vladimir Romero (trombone), José Miguel Vega (idem), Juan Felipe Cárdenas (tenorsaxofoon), Roland Nieto (trompet), Guillermo Celis (zang), David Cantillo "Malpelo" (idem), Pablo Martinez (idem), Javier Galavis (geluidstechnicus) en Ray Fuquen (producer). De eerste optredens waren in de bars van Bogota, Medellín, Cali, Quito, Spanje en Berlijn. La-33 verkreeg al snel bekendheid en speelde op festivals samen met artiesten als Willy Colón, Los Van Van, Chucho Valdez.
La Pantera Mambo is het bekendste nummer van de band. Het is een bewerking van het beroemde The Pink Panther van Henry Mancini. De band vermengt gerelateerde muziekstijlen als rock, jazz en pop met salsa. Tegenwoordig wordt de voor salsa jonge groep als een van de beste van Colombia beschouwd.
In het jaar erna begon hij te racen voor het Williams Formule 1-team (waar hij ook al testrijder was geweest in 1999). Hij won de Italiaanse Grand Prix in Monza in zijn eerste jaar. In 2003 won hij de Monaco Grand Prix en de GP van Duitsland op het vernieuwde Hockenheim.
Vanaf 2005 reed hij voor McLaren, waar hij na een moeilijk seizoensbegin drie overwinningen behaalde (Silverstone - Groot-Brittannië, Monza - Italië en Interlagos - Brazilië).
In juli 2006, na 10 wedstrijden in dit seizoen, werd zijn contract met McLaren beëindigd. Montoya ging in 2007 voor het team van Chip Ganassi aan de NASCAR deelnemen.
In 2007 en 2008 won hij in een Lexus-Riley voor Chip Ganassi Racing de 24 uren van Daytona.
Bucaramanga (lokaal ook afgekort tot "Bucara") is een stad en gemeente in de oostelijke hooglanden van de ColombiaanseAndes (Cordillera Oriental), gelegen op 1189 meter hoogte in het departement Santander, waarvan het de hoofdstad is. Bucaramanga telt 549.263 inwoners, maar de agglomeratie die deels ook op het grondgebied van de omliggende gemeenten ligt, heeft 1.059.000 inwoners. Bucaramanga is een belangrijke commerciële stad en ligt in het centrum van een van de rijkste koffie- en tabaksplantagegebieden van Colombia. In de stad worden textiel, sigaretten en ijzergoederen vervaardigd. De stad heeft een hoogwaardige (technische) universiteit, de Universidad Industrial de Santander (UIS).
Bucaramanga werd gesticht in 1622. Veel monumenten uit de koloniale periode zijn bewaard gebleven. Het nabijgelegen stadje Girón is helemaal in de oorspronkelijke staat met karakteristieke witte huizen. De Duitse avonturier Geo von Lengerke woonde in de buurt van Bucaramanga en dreef er handel en werkte mee aan de constructie van infrastructuur in en rond de stad.
De stad ligt op de weg van Bogotá naar Santa Marta en is een tussenstop voor Colombiaanse toeristen. Ten zuiden van Bucaramanga bevindt zich het nationaal park Chicamocha, door de lokale bewoners Panache (Parque nacional de chicamocha) genoemd.
In de omgeving heeft een Duitsearcheoloog huizen uit de precolumbiaanse tijd laten bouwen. De oorspronkelijke bewoners van Santander waren de guanes.
In de omgeving van Bucaramanga wordt het eten van geroosterde mieren (hormigas culonas; "mieren met dikke billen") als vruchtbaarheidsbevorderend gezien.
De stad is ondanks haar grootte maar vanwege de ten opzichte van de kuststeden en Bogota geïsoleerde ligging niet erg bekend bij buitenlandse toeristen.
De Zoutkathedraal (Spaans: Catedral de Sal de Zipaquirá) is een kerk die ingericht is in een zoutmijn. De zoutkathedraal heeft geen bisschop en is daarom officieel geen kathedraal, maar wordt wel zo genoemd. Het in 1995 geopende complex is te vinden in de buurt van de Colombiaanse stad Zipaquirá. Het is onderdeel van een park, El Parque de la Sal genaamd, waar ook een museum gevestigd is.
Wie de mijn binnengaat, passeert eerst 14 kapellen die de kruisweg van Jezus Christus weergeven. Uiteindelijk komt men bij een tempel die weer is opgesplitst in drie delen waarin de geboorte, het leven en de dood van Jezus worden uitgebeeld.
De zoutmijn was al in gebruik door de Muisca-indianen, nog voordat de Spanjaarden naar Zuid-Amerika kwamen.
