Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Venezuela 1977

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Venezuela Grand Prix-wegrace van Venezuela 1977
Grand Prix-wegrace van Venezuela 1977
Officiële naam Gran Premio de Venezuela de Motociclismo
Land Vlag van Venezuela Venezuela
Datum 20 maart 1977
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Verenigde Staten Steve Baker
Derde Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen
350 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Eerste Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Franco Uncini
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Venezuela Iván Palazzese

De Grand Prix-wegrace van Venezuela 1977 was eerste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1977. De Grand Prix werd verreden op 20 maart 1977 op het circuit van San Carlos bij San Carlos.

De openingsrace in Venezuela trok maar weinig coureurs. De startgelden wogen in veel gevallen niet op tegen de reiskosten. Nadat de Formule 750 race in 1976, de generale repetitie voor de eerste Grand Prix-wegrace van Venezuela, al was uitgedraaid op een fiasco, was het bij de Grand Prix van 1977 zo mogelijk nog erger. Er waren geen hotelkamers voor de internationale jury gereserveerd, motorfietsen arriveerden te laat of helemaal niet, men moest invoerrechten en een week later weer ca. 900 bolivar uitvoerrechten voor het materiaal betalen én bij vertrek op het vliegveld nog eens 80 bolivar als een soort "toeristenbelasting" omdat men "in Venezuela had mogen racen". Alan North vond zijn spullen op de gang van het hotel en het slot van zijn kamer vervangen. Iets dergelijks overkwam ook het complete team van Bultaco, inclusief rijder Ángel Nieto. Bovendien lag het circuit vol zand. Veel coureurs (en journalisten) verklaarden in 1978 niet meer naar Venezuela af te reizen, maar men had toch ook bewondering voor Yamaha-importeur Andres Ippolito en Dr. Teodardo Estrada die hemel en aarde bewogen hadden om de grootste en meest acute problemen op te lossen.

De openingsrace in Venezuela kende een zeer matig bezet startveld. Na de start vormde zich een kopgroep bestaande uit Steve Baker (Yamaha YZR 500), Marcel Ankoné (Yamaha TZ 500 B), Johnny Cecotto (Yamaha YZR 500), Pat Hennen (Suzuki RG 500) en Barry Sheene (Suzuki RGA 500), die door een slechte start wat later aansloot. De machine van Ankoné ging steeds slechter lopen en hij moest de pit opzoeken. Daarna vormden zich twee duo's: Sheene/Baker en Hennen/Cecotto. Uiteindelijk wist Barry Sheene zich los te maken. Hij won de race, Baker werd tweede en Hennen derde.

500 cc uitslag

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki 30 48:56.9 2 15
2 Vlag van Verenigde Staten Steve Baker Yamaha 30 +3.3 3 12
3 Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen Suzuki 30 +39.0 4 10
4 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha 30 +42.6 1 8
5 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki 30 +58.1 6 6
6 Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki 30 +1:25.0 10 5
7 Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki 30 +1:31.3 7 4
8 Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Suzuki 29 +1 ronde 9 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki 29 +1 ronde 12 2
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Suzuki 28 +2 ronden 11 1
Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Suzuki 5
Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki 8
Vlag van Nederland Marcel Ankoné Suzuki 13
Vlag van Italië Giovanni Rolando Suzuki 14

Net als in alle andere klassen was het 350 cc startveld in Venezuela vooral bezet door lokale rijders. Slechts enkele grote namen kwamen aan de start. Johnny Cecotto (Yamaha TZ 350 D) had als snelste getraind en verdrong al na enkele ronden Víctor Palomo (Yamaha) van de leiding. Cecotto finishte met een voorsprong van bijna een halve minuut. Palomo moest nog even vechten met Patrick Fernandez (Yamaha), tot die voor zekerheid koos en Palomo liet gaan.

350 cc uitslag

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha 29 48:20.1 1 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha 29 +29.6 2 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha 29 +38.5 7 10
4 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha 29 +1:10.3 4 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Herron Yamaha 28 +1 ronde 14 6
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha 28 +1 ronde 12 5
7 Vlag van Venezuela Pedro Mezerhane Yamaha 28 +1 ronde 16 4
8 Vlag van Venezuela Carlos Bellón Yamaha 28 +1 ronde 17 3
9 Vlag van Venezuela Eduardo Aleman Yamaha 28 +1 ronde 2
10 Vlag van Italië Raoul Tausani Yamaha 28 +1 ronde 1
11 Vlag van Chili Christian Haleby Yamaha 28 +1 ronde 19
12 Vlag van Chili Vincenzo Cascino Harley-Davidson 27 +2 ronden
13 Vlag van Costa Rica Carlos Cortes Harley-Davidson 26 +3 ronden
Vlag van Venezuela Jose Cecotto Yamaha 3
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha 5
Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 6
Vlag van Venezuela Rogelio Cardozo Yamaha 8
Vlag van Italië Franco Uncini Harley-Davidson 9
Vlag van Venezuela Ferruccio Dalle Yamaha 10
Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha 11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 13
Vlag van Venezuela Marcos Lugger Yamaha 15
Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha 18
Vlag van Brazilië Ubiratan Rios Yamaha 20

Walter Villa (Harley-Davidson) had geen enkele concurrentie in de openingsrace in Venezuela. De race werd dan ook bijzonder saai, want ook tweede man Patrick Fernandez (Yamaha TZ 250 D) reed eenzaam rond. Víctor Palomo werd met zijn Yamaha derde.

250 cc uitslag

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 28 47:56.1 2 15
2 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha 28 +20.5 3 12
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha 28 +35.7 7 10
4 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha 28 +56.1 12 8
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha 28 +1:11.1 9 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Herron Yamaha 28 +1:19.4 10 5
7 Vlag van Venezuela Aldo Nannini Yamaha 28 +1:29.5 14 4
8 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha 28 +1:30.4 5 3
9 Vlag van Italië Mario Lega Yamaha 27 +1 ronde 8 2
10 Vlag van Colombia Mauro Corradini Yamaha 26 +2 ronden 17 1
11 Vlag van Venezuela José Canache Yamaha 26 +2 ronden 16
12 Vlag van Zwitserland Vincenzo Cascino Harley-Davidson 26 +2 ronden
13 Vlag van Venezuela Marcos Fidel Mojica Yamaha 26 +2 ronden 19
14 Vlag van Venezuela Antonio Mireles Yamaha 25 +3 ronden 20
Vlag van Italië Franco Uncini Harley-Davidson 1
Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli 4
Vlag van Venezuela Rogelio Cardozo Yamaha 6
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Yamaha 11
Vlag van Venezuela G. Laya Yamaha 13
Vlag van Venezuela Eduardo Alemán Yamaha 15
Vlag van Colombia Octavio Echevarria Yamaha 18

In Venezuela was de 125 cc race de enige spannende wedstrijd van het hele weekend. Ángel Nieto moest nog met de oude Bultaco starten en bouwer Jan Thiel vreesde dat de machine het in de hitte niet zou volhouden. Na enkele ronden nam Nieto de eerste plaats over van Pier Paolo Bianchi (Morbidelli) en toen Bianchi vervolgens de pit in reed leek de spanning weg. Met nog 14 ronden te gaan kwam Nieto echter ook binnen vanwege olie die uit een losgelopen lager over de band en de uitlaat spoot. Daar was niets aan te doen en Thiel liet hem voorzichtig verder rijden, in de hoop op nog een paar punten. Nieto hervatte zijn race op de zesde plaats. Toni Mang (Morbidelli) lag nu eerste, gevolgd door de onbekende rijder Maurizio Massimiani. Nieto begon echter steeds harder te jagen en passeerde Julien van Zeebroeck, Rino Pretelli en Iván Palazzese. Nieto wist zo dicht achter Massimiani te komen dat deze zich in een bocht vergiste en viel. In de laatste ronde wist Nieto ook Mang nog in te halen. Toni Mang werd dus tweede en Iván Palazzese werd derde.

125 cc uitslag

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Bultaco 27 50:22.4 1 15
2 Vlag van Duitsland Toni Mang Morbidelli 27 +2.5 3 12
3 Vlag van Venezuela Iván Palazzese Morbidelli 27 +1:05.6 7 10
4 Vlag van Italië Rino Pretelli Morbidelli 27 +1:48.2 9 8
5 Vlag van België Julien van Zeebroeck Morbidelli 27 +1:48.7 11 6
6 Vlag van Argentinië Guillermo Pérez Yamaha 24 +3 ronden 15 5
7 Vlag van Venezuela Rafael Olavarria Yamaha 24 +3 ronden 18 4
Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Morbidelli 2
Vlag van Italië Maurizio Massinani Morbidelli 4
Vlag van Venezuela Aldo Nannini Yamaha 5
Vlag van Italië Germano Zanetti Morbidelli 6
Vlag van Nederland Henk van Kessel Condor 8
Vlag van Argentinië Victoria Minguzzi Yamaha 10
Vlag van Argentinië Pancrasio Catania Morbidelli 12
Vlag van Argentinië Jorge Vignetti Morbidelli 13
Vlag van Argentinië Fabián González Morbidelli 14
Vlag van Venezuela Rogelio Morantes Yamaha 16
Vlag van Venezuela Bruno Orioli Yamaha 17


Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1976
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Venezuela Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Venezuela 1978