Jump to content

Final Fantasy

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Final Fantasy
պատկերանիշ Խմբագրել Wikidata
մեդիաֆրանշիզ Խմբագրել Wikidata
ՍեփականատերSquare Enix, Square Խմբագրել Wikidata
Ստեղծել էՀիրոնոբու Սակագուտի Խմբագրել Wikidata
Ծագման երկիրՃապոնիա Խմբագրել Wikidata
Takes place in fictional universeFinal Fantasy universe Խմբագրել Wikidata
Կերպարների ցանկcharacters of Final Fantasy Խմբագրել Wikidata
ՆախագծողՀիրոնոբու Սակագուտի Խմբագրել Wikidata
Կազմված էFinal Fantasy Խմբագրել Wikidata

Final Fantasy (ճապ.՝ ファイナルファンタジ, Վերջին երևակայություն), համակարգչային խաղերի շարք, որը ստեղծել է խաղի դիզայներ Հիրոնոբու Սակագուտին, ինչպես նաև ապրանքային նշան, որը հիմնված է այս շարքի վրա և պատկանում է ճապոնական Square Enix ընկերությանը։ Շարքը հիմնականում բաղկացած է ֆենտեզի և գիտաֆանտաստիկ դերային խաղերից, բայց ներառում է նաև կինոնկար, անիմե և այլն։ Առաջին խաղերի շարքը ստեղծվել է 1987 թվականին Square ստուդիայի կողմից, որը ֆինանսական դժվարությունների մեջ էր։ Շարքի անվանումը ակնարկում է, որ դա նրանց վերջին հնարավորությունն էր գոյատևելու համար։ Սակայն նրանց թողարկած ապրանքը հաջողություն է ունենում և հանգեցնում բազմաթիվ սիքվելների ստեղծմանը։ Final Fantasy-ի նախկին խաղերը բացառապես դերային էին (ժանրի ճապոնական ընկալմամբ), բայց հետագայում այս անվան տակ սկսել են հայտնվել տակտիկական դերային խաղեր, էքշըն տարրերով դերային խաղեր և նույնիսկ մրցաշարեր։

Final Fantasy-ի բոլոր համարակալված մասերն իրարից լիովին անկախ են. խաղերի գործողությունները տեղի են ունենում տարբեր երևակայական աշխարհներում և նկարագրում են տարբեր հերոսների արկածները։ Սակայն որոշ տարրեր, ինչպիսիք են երկրորդական կերպարների անունները, խաղային մեխանիկան և բնորոշ երաժշտական թեմաները, հաճախ մնում են անփոփոխ։ Սյուժեն սովորաբար պատմում է երիտասարդների մի խմբի մասին, ովքեր միավորվել են թիմում՝ մեծ չարիքի դեմ պայքարելու և աշխարհը փրկելու համար ճանապարհորդելու նպատակով։ Հազվադեպ բացառություններով, բոլոր մասերի սյուժեն բացարձակապես գծային է խաղացողի գործողությունները չեն կարող ազդել դրա զարգացման վրա։ Բոլոր խաղերը հագեցած են տարբեր մշակույթների պատմությանը, լեզուներին և դիցաբանությանը վերաբերող ակնարկներով։

Շարքը միշտ ուղեկցվել է առևտրային հաջողությամբ. 2023 թվականի դրությամբ շարքի բոլոր խաղերի ընդհանուր վաճառքը գերազանցել է 180 միլիոն օրինակը։ 2006 թվականին Final Fantasy ապրանքանիշին շնորհվել է Walk of Game մրցանակը՝ բացառիկ ձեռքբերումների համար, իսկ 2008 թվականի դրությամբ Գինեսի խաղային ռեկորդների գրքում գրանցվել է յոթ համաշխարհային ռեկորդ։ Շարքը հայտնի է իր նորարարական տեխնոլոգիաներով, վիզուալիզացիայի և երաժշտության ոլորտում առաջատար մշակումներով, 1990-ականների համար հեղափոխական FMV տեխնոլոգիայի լայն կիրառմամբ, կերպարների լուսանկարչական իրատեսական մոդելներով և Նոբուո Ուեմացուի օրկեստրային սաունդթրեքերով։ Final Fantasy խաղերը կարևոր դեր են խաղացել արևմուտքում ավանդական ճապոնական դերային խաղերի հանրաճանաչության գործում։

Կազմ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Final Fantasy շարքի առաջին մասը թողարկվել է 1987 թվականի դեկտեմբերի 18-ին։ Սակայն հետագա խաղերը, որոնք հեղինակները վերագրել են այս շարքին, չեն հանդիսանում բնօրինակի ուղղակի շարունակությունները։ Դրանք ավելի շուտ առանձին էպիզոդներ են, որոնք միավորված են միայն որոշ հայեցակարգային սկզբունքներով, այլ ոչ թե սյուժեով, միջավայրով կամ կերպարներով։ Square ընկերության զարգացմանը զուգընթաց, սկսել են հայտնվել տարբեր սփին-օֆֆեր՝ երկրորդական, ցածր բյուջեով խաղեր, որոնք չեն պատկանում հիմնական շարքին, բայց ստեղծված են նույն ոճով։

Ի սկզբանե ճապոնական լինելով՝ շարքի շատ մասեր այժմ տեղայնացված են Հյուսիսային Ամերիկայի, Եվրոպայի և Ավստրալիայի շուկաների համար։ Գոյություն ունեն տարբերակներ ինչպես խաղային բարձակների, այնպես էլ անհատական համակարգիչների համար։ Բջջային կապի զարգացմանը զուգընթաց, ավելի ու ավելի հաճախ են մշակվում տարբերակներ բջջային հեռախոսների համար։ Հին խաղերը պարբերաբար վերահրատարակվում են նոր սերնդի հարթակների համար, հաճախ բարելավված գրաֆիկայով և լրացուցիչ բովանդակությամբ։

Հիմնական շարքը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Final Fantasy I-ը Famicom խաղային սարքի համար հայտնվել է Ճապոնիայի խանութներում 1987 թվականին։ Երեք տարի անց այն հարմարեցվել է ԱՄՆ սպառողների համար, հետագայում տեղափոխվելով MSX 2, WonderSwan Color, PlayStation, PSP, GameBoy Advance և բջջային հեռախոսների վրա[1]։ Պատմության կենտրոնում «լույսի չորս մարտիկների» արշավն է՝ «Քաոսի պահապանների» դեմ պայքարում։ Խաղը, ինքնին կրելով բազմաթիվ խաղային փոխառություններ ավելի վաղ մեկնարկած Dragon Quest և Wizardry շարքերից, դրել է JRPG ժանրի հիմքերը[2]։ Final Fantasy II-ը թողարկվել է 1988 թվականին բացառապես Ճապոնիայի համար։ Սյուժեն պտտվում է չորս հերոսների՝ բռնապետական կայսրության կողմից աշխարհի նվաճման դեմ դիմադրության մեջ մասնակցության շուրջ։ Երկրորդ մասում առաջին անգամ հայտնվել են շարքի շատ ավանդական տարրեր, ինչպիսիք են չոկոբո հեծնելու թռչունը և Սիդ անունով կրկնվող կերպարը[3]։ Նախորդի նման, այն նույնպես տեղափոխվել է տարբեր խաղային համակարգերի[4]։ Final Fantasy III-ը եզրափակել է 8-բիթանոց խաղերի շարքը։ Դրա սցենարը նկարագրում է չորս որբերի ճակատագիրը, ովքեր պատահաբար հանդիպում են մոգական բյուրեղի, որը նրանց ուժ է տալիս և բացատրում նրանց նախասահմանությունը՝ փրկել աշխարհը։ Այստեղ առաջին անգամ հայտնվել են մասնագիտությունների համակարգը, կանչվող էակները և մուգլերը[5]։ Երրորդ մասը մեծ հաջողություն չի ունեցել քննադատների շրջանում և չի հրատարակվել Ճապոնիայից դուրս մինչև 2006 թվականը[4]։

Շարքի երեք խաղեր մշակվել են չորրորդ սերնդի Super Famicom խաղային սարքի համար և հետագայում վերահրատարակվել այլ հարթակների համար։ Final Fantasy IV-ը վաճառքի է հանվել Ճապոնիայում և ԱՄՆ-ում 1991 թվականին՝ չորս ամսվա տարբերությամբ։ Հյուսիսային Ամերիկայում այն թողարկվել է Final Fantasy II անվանմամբ[6][7]։ Հիմնական սյուժեն պատմում է մութ ասպետի մասին, ով ծառայում էր ագրեսիվ միլիտարիստական պետությանը, բայց դարձել է պալադին՝ չար կախարդի դեմ պայքարելու համար։ Չորրորդ մասում մշակողները հրաժարվել են նախկին «չորս բազմակողմանի հերոսների» գաղափարից. այժմ հասանելի էին 12 եզակի կերպարներ (առավելագույնը 5-ը խմբում), յուրաքանչյուրն իր հմտությունների հավաքածուով։ Բացի այդ, խաղում առաջին անգամ ներկայացվել է հանրաճանաչ Active Time Battle մարտական համակարգը, որտեղ թշնամիները հարձակվում են՝ չսպասելով խաղացողի հերթին[8]։ Final Fantasy V-ը թողարկվել է1992 թվականին միայն Ճապոնիայում, քանի որ Square-ի պրոդյուսերները այն չափազանց բարդ և անսովոր են համարել արևմտյան խաղացողի համար[2][9]։ Սյուժեն պատմում է չորս ընկերների արկածների մասին երկու (հետագայում միավորված) աշխարհներում՝ փորձելով փրկել երկու աշխարհները արթնացած չար ոգուց։ Հինգերորդ մասի աջակցության համար, որտեղ օգտագործվում էր Final Fantasy III-ից լրջորեն վերամշակված մասնագիտությունների համակարգը, նկարահանվել է Final Fantasy։ Legend of the Crystals անիմե սերիալը[10]։ Final Fantasy VI-ը թողարկվել է 1994 թվականին Ճապոնիայում և ԱՄՆ-ում։ Համարակալման խախտման պատճառով հյուսիսամերիկյան տարբերակը կրկին ստացել է բնօրինակից տարբերվող անվանում՝ Final Fantasy III։ Գլխավոր դերում է ընկերների մեծ խումբը, ովքեր միավորվել են՝ խանգարելու հավակնոտ կայսրության փորձերը՝ խախտել աշխարհի ներդաշնակությունը։ Հայտնվել է կերպարների զարգացման նոր, շատ ավելի ճկուն համակարգ, քան շարքի նախորդ խաղերում, որը հիմնված էր «էսպերներ» խորհրդավոր էակների օգտագործման վրա։ Վեցերորդ մասը մինչ օրս առաջատար է խաղային կերպարների քանակով. կարելի է խաղալ տասնչորս տարբեր հերոսներով[11]։

Հիմնական շարքի հաջորդ երեք խաղերը թողարկվել են PlayStation խաղային սարքի համար։ Final Fantasy VII-ը, որը թողարկվել է 1997 թվականին, արտադրելիս մշակողները հրաժարվել է սովորական երկչափ սպրայթներից՝ հօգուտ եռաչափ գրաֆիկայի՝ բազմանկյուն կերպարներով, որոնք տեղաշարժվում են նախապես պատրաստված լոկացիաներում։ Այս խաղում ընկերների խումբը հակադրվում է ագահ էներգետիկ կորպորացիային, հետագայում բախվելով մարդկության իրական սպառնալիքի՝ անպարտելի արտերկրյա էակի հետ։ Ոճաբանորեն միջավայրը դարձել է ավելի ժամանակակից՝ ֆենթեզի ժանրից մոտենալով գիտական ֆանտաստիկային։ Բացի այդ, յոթերորդ մասը դարձել է շարքի առաջին խաղը, որը պաշտոնապես հրատարակվել է Եվրոպայում և տեղափոխվել անհատական համակարգիչների համար[12]։ 1999 թվականին թողարկված Final Fantasy VIII-ում նկարագրվում է երիտասարդ վարձկանների խմբի ճանապարհորդությունը, ովքեր փորձում են կանգնեցնել չար կախարդին, ով մտադիր է իրականացնել ժամանակի սեղմում՝ գլոբալ գործընթաց, որի ելքը անհայտ է։ Ութերորդ մասում առաջին անգամ շարքում օգտագործվել են իրատեսական համամասնություններով կերպարների մոդելներ, այլ ոչ թե «թիբի», ինչպես նախորդ խաղերում (VII-ում համաչափ մոդելները ներկա են միայն մարտերում)[2][13]։ Մեկ տարի անց թողարկվել է Final Fantasy IX-ը։ Այստեղ հերոսները փորձել են կանգնեցնել փառասեր թագուհու կողմից սանձազերծված պատերազմը, բայց ի վերջո բախվել են իրենց աշխարհը մեկ այլ՝ օտար աշխարհի կողմից կլանելու փորձի հետ։ Այստեղ մշակողները որոշել են վերադառնալ շարքի արմատներին՝ ստեղծելով ավելի ավանդական երևակայական աշխարհ ֆենթեզի միջավայրում, քան նախորդ երեք խաղերում[2][14]։

«Վերջին երևակայության» համար նախատեսված կոնսոլների վեցերորդ սերունդը բացվել է 2001 թվականին Final Fantasy X խաղով, որը, ինչպես և հաջորդ երկու մասերը, թողարկվել է PlayStation 2համար[15]։ Պատմության գլխավոր հերոսը հայտնվում է իր աշխարհի հեռավոր ապագայում և փորձում է պաշտպանել նրան թշնամական արարածից, որը հայտնի է որպես «մեղք» (անգլ.՝ Sin)։ Տասներորդ մասի հեղինակները հրաժարվել են նախապես մատուցված ֆոներից. այն սերիայում առաջին անգամ դարձել է ամբողջովին եռաչափ։ Բացի դա, այնտեղ առաջին անգամ հնչեցվել են բոլոր սյուժետային երկխոսությունները։ Final Fantasy XI-ը հայտնվել է 2002 թվականին PlayStation 2-ի և PC-ի համար, ավելի ուշ՝ Xbox 360-ի համար։ Ի տարբերություն շարքի մյուս բոլոր խաղերի, տասնմեկերորդ մասը առցանց մուլտիպլեյեր խաղ է, որին միաժամանակ կարող են մասնակցել հազարավոր խաղացողներ[16]։ Սա շարքի առաջին խաղն է, որտեղ ավանդական շրջադարձային մարտերը և հրեշների հետ պատահական հանդիպումները փոխարինվել են իրական ժամանակի մարտերով[17]։

Final Fantasy XIII-ը մշակվել է PlayStation 3 և Xbox 360 կոնսոլների համար, հայտնվել է Ճապոնիայում 2009 թվականին[18][19]։ Final Fantasy XIV-ը, որը թողարկվել է PlayStation 3 և Microsoft Windows պլատֆորմների համար 2010 թվականին[20], Final Fantasy XI-ի նման սա նույնպես առաջարկում է խաղացողին տարբեր խաղացողների հետ միասին ուսումնասիրել նոր աշխարհը։ Խաղը չափազանց անհաջող էր, և Square Enix-ը դադարեցրել է աջակցությունը, փոխարենը 2013 թվականին PlayStation 3-ի, PlayStation 4-ի և Microsoft Windows-ի համար թողարկվել է նույն ժանրի մեկ այլ խաղ՝ Final Fantasy XIV։ A Realm Reborn, որում ներկայացված էր էորզեյի նույն աշխարհը, որը վերականգնվում էր համաշխարհային աղետից[21]։

Final Fantasy XV-ը, որը թողարկվել է PlayStation 4-ի և Xbox One-ի համար 2016 թվականին, ի սկզբանե մշակվել է որպես կողմնակի խաղ և կրել է Final Fantasy Versus XIII անվանումը[22]։ Նրա հերոսները՝ արքայազն Նոկտիսը և նրա երեք ընկերները, մեքենայով ճանապարհորդում են լայն բաց աշխարհով՝ միջոցներ փնտրելով թշնամիների կողմից գրավված իրենց թագավորությունը նվաճելու համար[23]։

Final Fantasy XVI-ը, որը թողարկվել է PlayStation 5-ի համար 2023 թվականին, սերիայի նախորդ խաղերից տարբերվում էր Devil May Cry մարտական համակարգով և ավելի մութ ու դաժան սյուժեով, որը ներառում էր քաղաքական ինտրիգներ և սոցիալական անարդարության թեմաներ։ Դրա գործողությունը տեղի է ունենում ֆանտաստիկ աշխարհում, որտեղ մի քանի թագավորություններ պատերազմներ են մղում իշխանության համար[24]։

Կողմնակի խաղեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Final Fantasy-ի հիմնական շարքն ունի մեծ թվով տարբեր ճյուղեր՝ խաղեր և նույնիսկ ամբողջ կողմնակի խաղեր։ Դեռևս 1990-ական թվականների սկզբին Square ընկերությունը ԱՄՆ-ում թողարկել է The Final Fantasy Legend-ի երեք մասերը, որոնք իրականում ներգրավված չեն «Վերջին երևակայության» մեջ և վերաբերում են թեմատիկորեն մոտ SaGa շարքին[25]։

Սերիալի որոշ հատվածներ ուղեկցվում էին շարունակական խաղերով, որոնք ներառված չէին հիմնական շարքում։ Final Fantasy X-2-ը, որը թողարկվել է PlayStation 2-ի համար 2003 թվականին, շարունակել է Final Fantasy X-ի իրադարձությունները. նրա երեք հերոսուհիները՝ Յունան, Ռիկուն և Փեյնը, ճանապարհորդում են Սպիրա աշխարհով՝ վերափոխված նախորդ խաղի իրադարձություններով։ 2007 թվականին Nintendo DS-ի համար թողարկվել է Final Fantasy XII։ Revenant Wings տակտիկական դերային խաղը, որը ծառայել է որպես Final Fantasy XII-ի շարունակություն և նվիրված է օդային ծովահենների՝ Վաանի և Պենելոյի արկածներին, ովքեր գնացել են գանձ որոնելու համար։ 2008 թվականին բջջային հեռախոսների համար թողարկվել է Final Fantasy IV։ The After Years խաղը, տեղի է ունենում Final Fantasy IV-ի աշխարհում տասնյոթ տարի անց։ Նրա գլխավոր հերոսը արքայազն Սեոդորն է՝ նախորդ խաղի գլխավոր հերոս Սեսիլի չափահաս որդին։

Final Fantasy։ The 4 Heroes of Light խաղը, որը թողարկվել է 2009 թվականին Nintendo DS-ի համար, «հին դպրոցական» խաղ է, որը միտումնավոր արվել է հիմնական շարքի առաջին մասերի ոգով և օգտագործում է մոտավորապես խաղի նույն բնորոշ տարրերը։ Նրա չորս հերոսները փորձում են փրկել իրենց հայրենի քաղաքը չար կախարդի գործած անեծքից[26]։ Final Fantasy Type-0-ը, որը թողարկվել է Playstation Portable-ի համար 2011 թվականին, թեմատիկորեն կապված է Final Fantasy XIII-ի հետ, Թեև այն տեղի է ունենում այլ տիեզերքում։ Նրա հերոսները, կախարդական տաղանդներ ունեցող ռազմական ակադեմիայի աշակերտները, դիմակայում են իրենց հայրենի երկիրը նվաճելու թշնամական կայսրության փորձերին։ Final Fantasy Agito (2014) և Final Fantasy Type-0 առցանց (2016), որոնք երկուսն էլ թողարկվել են բջջային սարքերի համար, օգտագործում են նույն միջավայրը և ցույց են տալիս նույն պատմությունը մյուս կողմերից։

2009 թվականին PlayStation Portable-ի համար հրատարակվել է Dissidia։ Final Fantasy խաղը մարտական խաղ ժանրում, որի գործող անձինք դարձել են Final Fantasy-ի առաջին տասը մասերի հերոսներն ու չարագործները[27]։ Dissidia 012 Final Fantasy-ը, որը թողարկվել է 2011 թվականին, ծառայում է որպես Dissidia։ Final Fantasy-ի ընդլայնված տարբերակ։ Այն ունի նոր հերոսներ Final Fantasy շարքի այլ խաղերից, որոնք բացակայում էին նախորդ խաղից, ինչպես նաև նոր մարտադաշտեր և նոր արկածներ։

Գոյություն ունի խաղերի առանձին խումբ, որոնք պայմանականորեն միավորված են Chocobo կոչվող շարքի մեջ։ Նրանց գլխավոր հերոսը դեղին թռչուն չոկոբոն է՝ Final Fantasy շարքի թալիսման կերպարներից մեկը։ 2003 թվականին GameCube-ում հայտնվել է Final Fantasy Crystal Chronicles-ը, որն իր հետևից բերել է ևս մի քանի նմանատիպ խաղեր տարբեր հարթակների համար, որոնց գործողությունները տեղի են ունենում անանուն աշխարհում[28]։ Theatrhythm Final Fantasy-ն, որը թողարկվել է 2012 թվականին Nintendo 3DS-ի և iOS-ի համար, երաժշտական խաղ է, որը ցուցադրում է կերպարներ, տեսարաններ և երաժշտական թեմաներ շարքի տարբեր խաղերից։ 2014 թվականին թողարկվել է Theatrhythm Final Fantasy։ Curtain Call-ի շարունակությունը, իսկ 2015 թվականին թողարկվել է Theatrhythm Dragon Quest խաղը։ Kingdom Hearts խաղերի շարքում Final Fantasy-ի գլխավոր հերոսները ներկա են Walt Disney տիեզերքի կերպարների հետ միասին[29]։

2021 թվականի նոյեմբերի 17-ին ստեղծվել է Final Fantasy VII։ The First Soldier բջջային խաղը։ Գործողությունները տեղի են ունենում Միդգար քաղաքում Final Fantasy VII իրադարձությունների սկսվելուց 30 տարի առաջ։ Square Enix-ը հայտնել է, որ բջջային Final Fantasy-ի վաղ գրանցումների թիվը գերազանցել է 2 միլիոնը, խաղին հաջողվել է նման ցուցանիշների հասնել ամբողջական թողարկումից մեկ օր առաջ[30][31][32]։

Հարակից մեդիա-արտադրանք՝ կինո և հեռուստատեսություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1994 թվականին թողարկվել է առաջին օրիգինալ վիդեո անիմացիան (OVA)՝ OVA ֆորմատով սերիալ, որը կոչվում է «Վերջին երևակայություն. բյուրեղների լեգենդը» (անգլ.՝ Final Fantasy: Legend of the Crystals), որը դարձել է Final Fantasy V-ի շարունակությունը. չորս 30 րոպեանոց դրվագներում պատմվում է մի պատմություն, որը տեղի է ունեցել նույն աշխարհում, բայց 200 տարի անց[33]։ Սկզբում անոնսը եղել է Ճապոնիայում, 1998 թվականին ԱՄՆ-ում Urban Vision[en]-ից։

1997 թվականին Հավայան կղզիներում հիմնադրվել է Square Pictures կինոստուդիան, որը 2001 թվականին թողարկել է առաջին լիամետրաժ գեղարվեստական ֆիլմը՝ «Վերջին երևակայություն. Ոգիները մեր ներսում» (անգլ.՝ Final Fantasy: The Spirits Within)։ Ֆիլմի գործողությունները տեղի են ունենում ապագա երկրի վրա[34]։ Նկարի ստեղծման ժամանակ օգտագործվել են համակարգչային գրաֆիկայի ոլորտում առաջադեմ մշակումներ, որոնցով լրջորեն փորձել են պատկերել ֆոտոռեալիստական մարդկանց, սակայն, հակառակ հեղինակների սպասումներին, այն ամբողջությամբ ձախողվել է[34]։ Նույն թվականին Final Fantasy շարքի ընդհանուր տարրերի հիման վրա թողարկվել է «Վերջին երևակայություն. Ամենակարողը» (անգլ.՝ Final Fantasy: Unlimited), առաջին ցուցադրությունը տեղի է ունեցել ճապոնական TV Tokyo հեռուստաալիքով, ավելի ուշ Հյուսիսային Ամերիկայում՝ ADV Films, այնուհետև այն լիցենզավորվել է բազմաթիվ ընկերությունների կողմից, այդ թվում նաև ռուսական դիստրիբյուտոր MC Entertainment-ի կողմից[35]։

2009 թվականին թողարկվել է ևս մեկ դրվագ՝ «Վերջին երևակայություն VII. ժպիտի ճանապարհին»[36]։

Uncovered Final Fantasy XV երկրպագուների մամուլի միջոցառմանը հայտարարել է Final Fantasy XV-ի երկու անիմացիոն ներդիրների մասին, որոնք մաս էին կազմում ավելի մեծ մուլտիմեդիա նախագծի, որը կոչվում էր Final Fantasy XV Universe։ Brotherhood: Final Fantasy XV[en], 10-20 րոպե տևողությամբ հինգ դրվագներից բաղկացած շարք, որը մշակվել է A-1 Pictures-ի և Squares Enix-ի կողմից։

2016 թվականին թողարկվել է CGI անիմացիոն ֆիլմը՝ «Քինգսգլեյվ․ Վերջին երևակայություն» (անգլ. թարգմանաբար՝ «Kingsglaive: Final Fantasy XV»)[37][38][39][40]։

2017 թվականին Square Enix-ը թողարկել է նաև «Վերջին երևակայություն XIV․ Լույսի հայրը» (անգլ.՝ Final Fantasy XIV: Dad of Light), Ճապոնական 8 էպիզոդներից բաղկացած սերիալ։ Այն ներկայացնում է կենդանի գործողությունների տեսարաններ և Final Fantasy XIV-ի պատմվածքը։ Ապրիլի 16-ին Ճապոնիայում կայացել է 24 րոպե տևողությամբ պրեմիերան, որը հեռարձակվել է MBS հեռուստաալիքով և սեպտեմբերին ամբողջ աշխարհում հասանելի դարձել Netflix-ի միջոցով։

Այլ մեդիա-արտադրանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բացի խաղերից, Square Enix-ը պարբերաբար թողարկում է Final Fantasy շարքի հետ կապված տարբեր հարակից Մեդիա-ապրանքներ՝ ֆիլմեր, անիմե, ամսագրեր և այլն։ Շարքի խաղերից շատերն արտացոլվել են վեպերի և մանգայի տեսքով։ Ստեղծվել են մի քանի անիմե և համակարգչային պատկերներ (CGI), որոնք հիմնված են կամ Final Fantasy-ի առանձին խաղերի կամ ընդհանրապես շարքի վրա։

1989 թվականին տեղի է ունեցել առաջին պաշտոնական նովելիզացիան, երբ թղթի վրա դրվել է Final Fantasy II սյուժեն[41]։

1992 թվականին թողարկվել է առաջին մանգան, այն իրենից ներկայացնում էր Final Fantasy III սցենարի ադապտացիան[42]։ Շուտով լույս է տեսել Final Fantasy։ the Spirits Within վեպը, Final Fantasy VII-ի յոթ նովելները, Final Fantasy Crystal Chronicles մանգան, Final Fantasy XI-ի հիման վրա տեքստերը շարունակում են հրատարակվել մինչ օրս Final Fantasy[43][44][45][46]։ Final Fantasy։ Unlimited սերիալը, որն ավարտվել է անիմեի ձևաչափով, ստեղծվել է մանգայի տեսքով[47]։

Final Fantasy X և Final Fantasy XIII սերիաներում թողարկվել են նաև նովելներ և աուդիոդրամաներ։ Երկու խաղերը՝ Final Fantasy Tactics Advance-ը և Final Fantasy։ Unlimited-ը, հարմարեցվել են ռադիո դրամաների համար։

Ընդհանուր տարրեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած իրենց անկախությանը, սերիայի բոլոր խաղերն ունեն ընդհանուր առանձնահատկություններ, կոնցեպտուալ լուծումներ, գեյմփլեյի տարրեր[48][49]։ Բոլոր մասերն այսպես թե այնպես վերաբերում են տարբեր տարածաշրջանների՝ Սկանդինավիայի, Մերձավոր Արևելքի, Լատինական Ամերիկայի պատմական իրադարձություններին, մշակույթին և լեզուներին[50]։ Օրինակ՝ կերպարները կարող են գտնել Էքսկալիբուրը՝ լեգենդար Արթուր թագավորի կախարդական սուրը, կարող են կռվել մասամունեի սրով[49][50]։ Final Fantasy IV-ից սկսած՝ յուրաքանչյուր խաղ ներկայացնում է հատուկ ձևով պատրաստված պատկերանշան, որն արտացոլում է սյուժեի էությունը։ Որպես կանոն, պատկերում է կամ գլխավոր հերոսներին, կամ պատմության առանցքային օբյեկտին։ Առաջին երեք մասերի ռեմեյքերի ստեղծման ժամանակ հին լոգոները փոխարինվել են նորերով։

Սյուժե և թեմաներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խաղերի մեծ մասի սյուժեն կենտրոնանում է մի խումբ դրական կերպարների արկածների վրա, որոնք պայքարում են աշխարհին սպառնացող ինչ-որ չարի դեմ (հաճախ հին և նախկինում արդեն աշխարհին սպառնացողի դեմ)։ Նրանց հաճախ հակադրվում է այս չարիքը մարմնավորող որոշակի հակառակորդ, «չարագործ»՝ խարիզմատիկ առաջնորդ և մանիպուլյատոր, որի գործունեությունն ուղղակիորեն տանում է դեպի աշխարհի վերջը (Final Fantasy XII-ում, չնայած վառ բացասական կերպարների առկայությանը, չկան այդպիսի ընդգծված կործանիչներ)։ Խաղերի մեծ մասի համար բավականին բնորոշ է «երկու չարագործ» հասկացությունը, երբ պատմության մի զգալի մասում հերոսների հիմնական հակառակորդը մեկն է, իսկ հետո նրան հանկարծ փոխարինում է մյուսը, որը նախկինում ավելի ցածր դիրք էր զբաղեցնում[2][50]։

Կերպարները և հարաբերությունները շատ կարևոր դեր են խաղում Final Fantasy սյուժեներում։ Շատ դրվագներ կառուցված են հոգեբանական թեմաների վրա՝ անձնական դրամաներ, հերոսների երազանքներ և վախեր, և հաճախ հիմնական սյուժեն կարող է նույնիսկ հետին պլան մղվել՝ հանուն լրացուցիչ սյուժեի, որն ավելի հստակ բացահայտում է որոշակի կերպարի կերպարը և ցույց տալիս նրա կերպարը, անձնական պատմություն[51]։ Խաղերի սյուժեներում շատ կարևոր տեղ են գրավում նաև գլխավոր հերոսների միջև հարաբերությունները՝ սիրուց մինչև մրցակցություն և բացահայտ թշնամանք։ Սերիալի շատ ավելի ուշ մասերում (օրինակ՝ Final Fantasy VIII և Final Fantasy X), սիրո պատմությունը՝ գլխավոր հերոսների ռոմանտիկ հարաբերությունները, գրեթե ավելի կարևոր դեր է խաղում սյուժեում, քան իրական պայքարը՝ չարիքը, որը սպառնում է աշխարհին[2]։ Բացի դա, հաճախ արծարծվում են քաղաքական թեմաներ՝ որոշ պետությունների նվաճում մյուսների կողմից, նվաճված երկրների ազատագրական պայքար, ցածր խավերի կամ ռասաների ճնշում, իսկ հերոսները սովորաբար բռնում են ճնշվածների կողմը և պայքարում նրանց ազատագրման համար[50]։

Շարքի նախկին խաղերի համար (ինչպես նաև ավելի ուշ՝ Final Fantasy IX և Final Fantasy XIII), կա ընդհանուր գաղափար կախարդական բյուրեղների (կամ մեկ բյուրեղի) մասին, որոնց գոյությունը պահպանում է հավասարակշռությունը բնության մեջ և ապահովում է բյուրեղների գոյությունը և աշխարհը. «կյանքի ուժը» կախված է նրանցից[52]։ Հակառակորդը ձգտում է ոչնչացնել բյուրեղները կամ գրավել նրանց իշխանությունը, հերոսները փորձում են պաշտպանել նրանց։ Միստիկ ուժերով տարբեր բյուրեղային նյութեր հաճախ հայտնվում են շարքի այլ խաղերում[50]։

Շարքի խաղերի մեծ մասը գաղափարներ է տարածում հոգու անմահության կամ ռեինկարնացիայի մասին. մի շարք խաղերի ներքին առասպելաբանության համաձայն՝ մարդու հոգին մարմնի մահից հետո չի անհետանում, այլ գնում է ինչ-որ «Կյանքի հոսք» կամ «Հեռավոր աշխարհ», որտեղից այն վերադառնում է նոր ծնունդների համար (հնարավոր է ինչ-որ «հոգևոր էներգիայի» տեսքով)։ Մահացած հերոսների հոգիները կարող են չլուծվել այս «հոսքի» մեջ, բայց ուղեկցել իրենց ողջ մնացած ընկերներին և օգնել նրանց «այլ աշխարհից»[53]։ Մասնավորապես, Final Fantasy XIII-ում, իրենց վերջնական առաքելությունն ավարտելուց հետո, նրանք վերածվում են բյուրեղների՝ դրանով իսկ ձեռք բերելով հավերժական կյանք։ Final Fantasy-ի շատ հատվածներ պարունակում են ապոկալիպսիսի բնորոշ թեմա՝ աշխարհին սպառնացող «դատաստանի օր», ամեն ինչի և բոլորի ոչնչացում, համընդհանուր ոչնչացում։ Սերիայի որոշ խաղերում (Final Fantasy VI, Final Fantasy VII) դեռ տեղի են ունենում նման աղետալի իրադարձություններ, բայց հերոսներին, չնայած տեղի ունեցած աղետին, հաջողվում է աշխարհը փրկել վերջնական կործանումից[54]։

Գեյմփլեյ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Final Fantasy խաղերում խաղացողը ղեկավարում է մի խումբ կերպարներ, որոնք, հետևելով սյուժեին, շարժվում են հորինված աշխարհի վայրերով և մարտերի մեջ մտնում հակառակորդների հետ[2][50]։ Թշնամիները սովորաբար հանդիպում են հերոսներին «պատահական մարտերի» սկզբունքով, բայց որոշ մասերում, ինչպիսիք են Final Fantasy XI-ն և Final Fantasy XII-ը, բոլոր թշնամական օբյեկտներն ի սկզբանե տեսանելի են, այսինքն՝ նրանց հետ բախումներից կարելի է խուսափել։ Մարտական ռեժիմում հայտնվելուց հետո խաղացողն ազատ է գործողություններ ընտրել հատուկ հրամանների ցանկից՝ ստանդարտ «հարձակում», «մոգություն», «իրեր»։ Final Fantasy XII մարտական համակարգը նման է նախորդին և տարբերվում է, առաջին հերթին, հերոսների գործողությունները մի քանի քայլ առաջ ծրագրելու հնարավորությամբ[55][56]։ Final Fantasy XIII-ի մարտերը խիստ ավտոմատացված են և կերպարները կարող են ստանալ որոշակի դեր (բժիշկ, պահապան, սաբոտեր)[57]։

Ինչպես դերային խաղերի մեծ մասում, Final Fantasy-ում կերպարների զարգացման համակարգը հիմնված է փորձի միավորների կուտակման սկզբունքի վրա, որոնք շնորհվում են հակառակորդների նկատմամբ տարած հաղթանակների համար և հանգեցնում են մակարդակի բարձրացման, և, հետևաբար, անհատական բնութագրերի բարձրացման[58][59][60][61]։ Այստեղ կարևոր դեր են խաղում նաև կերպարների դասերը (մասնագիտություններ), որոնք ի սկզբանե հայտնվել են հենց առաջին մասում և այս կամ այն ձևով տարածվել հետագա խաղերում[49][50][51]։

Ստեղծման պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծագում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիրոնոբու Սակագուտի, Final Fantasy-ի ստեղծող

Square ընկերությունը ճապոնական համակարգչային խաղերի շուկա է մտել դեռևս 1980-ականների կեսերին։ Մի քանիսը բավականին հաջողակ էին, բայց ընդհանուր առմամբ մեծ ժողովրդականություն չէին վայելում, ուստի մինչև 1987 թվականը ընկերությունը հայտնվել է սնանկության եզրին[62]։ Առաջ��տար դիզայներ Հիրոնոբու Սակագուտին կանխազգացել է ընկերության փլուզումը և որոշել է կյանքի կոչել իր վերջին նախագիծը՝ ստեղծել դերային խաղ։ Սակագուտին ծրագրում էր հեռանալ ինդուստրիայից խաղի վրա աշխատանքի ավարտից անմիջապես հետո և այն անվանել է Final Fantasy («Վերջին երևակայություն»), քանի որ դա, ինչպես իրեն էր թվում, նրա վերջին աշխատանքն էր և ամենայն հավանականությամբ, Square-ի վերջին աշխատանքը[63]։ Մշակողների թիմի մյուս անդամները այս նախագծում տեսնում էին ստեղծված ֆինանսական ճգնաժամից իրենց համար միակ ելքը[64]։

Արդյունքում խաղն իսկապես դարձել է շրջադարձային Square-ի պատմության մեջ, տվել է սերիայի մեկնարկը, որը մինչ օրս մնում է ընկերության գլխավոր ֆրանչայզինգը[65]։ Զգալով հաջողությունը՝ մշակողները անմիջապես թողարկել են շարունակությունը։ Ստեղծելով առաջին մասը՝ Սակագուտին կարծել է, որ այն կլինի անկախ, եզակի խաղ, ուստի շարունակության համար նա որոշել է գալ բոլորովին այլ սյուժեի, որը ոչ մի կերպ չի արձագանքել սկզբնաղբյուրի իրադարձություններին։ Անփոփոխ են մնացել գեյմփլեյի միայն առանձին տարրերը, որոնցից մի քանիսը, մասնավորապես կերպարների զարգացման համակարգը, դիզայներները մի փոքր արդիականացրել են։ Հետագայում նման քաղաքականությունը դարձել է ավանդական Final Fantasy-ի բոլոր մասերի համար։ Յուրաքանչյուր խաղ ունի նոր սեթինգ, նոր կերպարներ և կատարելագործված մարտական համակարգ[66]։

Դիզայն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սակագուչին ինքնուրույն ղեկավարել է առաջին հինգ մասերը, վերահսկել գործընթացը և կառուցել է ամբողջ խաղի աշխարհը, բայց հետո նա սկսել է ավելի շատ հանդես գալ որպես պրոդյուսեր և վերջապես լքել Square-ը 2001 թվականին (Final Fantasy IX-ի ավարտից անմիջապես հետո)[67]։ Վեցերորդ, յոթերորդ և ութերորդ մասերի առաջատար խաղային դիզայները Յոշինորի Կիտասեն էր[68][69][70]։ Հիրոյուկի Իտոն մեծ ազդեցություն է ունեցել շարքի արտաքին տեսքի վրա, նա եղել է Final Fantasy V մասնագիտությունների գաղափարի, Final Fantasy VIII կոմբինացիաների հայեցակարգի, ինչպես նաև «իրական ժամանակի ճակատամարտի» մարտական ​​համակարգի հեղինակը[50][68]։

Յոսիտակա Ամանո, առաջին Final Fantasy-ի գլխավոր նկարիչ և բոլոր լոգոների հեղինակ

Գրաֆիկա և տեխնոլոգիա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին խաղերի արտացոլումը խստորեն սահմանափակվում էր NES-ի հնարավորություններով, հերոսների փոքր պատկերները շարժվում էին երկչափ գրաֆիկայով պատրաստված խաղային աշխարհում, իսկ մարտական տեսարանների մանրամասները մինչև Final Fantasy VI-ի հայտնվելը մի փոքր ավելի բարձր էր մնացած ռեժիմների հետ կապված։ Final Fantasy-ի NES տարբերակներից յուրաքանչյուրը չի գերազանցել քսանվեց փիքսելը և ցուցադրվել է չորս գունավոր պալիտրա օգնությամբ։ Կերպարների անիմացիան իրականացվել է մեկ կադրը մյուսով փոխելով։ SNES խաղերում գրաֆիկական էֆեկտներն ավելի որակյալ են դարձել, վայրկյանում կադրի քանակը վեցից հասել է քառասունի։ Տեխնոլոգիաների զարգացումը թույլ է տվել մշակողներին ավելի հստակ փոխանցել սյուժեի որոշակի իրավիճակների հուզական հաղորդագրությունը, տեսողականորեն ցույց տալ զայրույթը, տխրությունը, ուրախությունը։ Նույնիսկ շարքի առաջին մասում կային այսպես կոչված ոչ խաղային կերպարներ, որոնց հետ կարելի էր շփվել տեղանքների ուսումնասիրության ընթացքում, բայց դրանք բացարձակապես ստատիկ առարկաներ էին[71]։

1995 թվականին Final Fantasy-ի հեղինակները հետաքրքրություն են ցուցաբերել Silicon Graphics ընկերության հետ համագործակցության մեջ, մասնավորապես հրապարակել են մի քանի ցուցադրական մշակումներ թողարկման պատրաստվող Nintendo 64-ի համար[72], սակայն 1997 թվականին շարքի հաջորդ խաղը, հակառակ բոլոր սպասումների, թողարկվել է մրցակից PlayStation-ի համար[73]։ Nintendo-ի հետ վեճը հիմնականում պայմանավորված էր ծրագրավորողների՝ խաղերը հնացած քարթրիջների ձևաչափի մեջ մտցնելու դժկամությամբ, մինչդեռ Sony-ն առաջարկում էր շատ ավելի տարողունակ ձայնասկավառակներ[74]։ Անցումը CD-ROM-ին և 3D-ին պարզվում է, որ շատ աշխատատար և ծախսատար է ընկերության համար[75], բայց դա կանխորոշել է շարքի հետագա մասերի գրաֆիկան և մեծապես ապահովել դրանց ճանաչվածությունը[48]։

Final Fantasy VIII-ի հեղինակները մեծ քայլ են կատարել դեպի կերպարների ֆոտոռեալիզմը[76], զգալիորեն աճել է տեսահոլովակների որակը, որոնք այսուհետ սկսել են ստեղծվել լիովին շարժական տեսաֆիլմի (FMV) տեխնոլոգիայի կիրառմամբ։ Final Fantasy IX-ը վերադարձել է ավելի ոճավորված տեսքի, բայց ընդհանուր գրաֆիկան մնացել է նույնը[77]։ PlayStation 2-ի հայտնվելուց հետո մշակողների հնարավորությունները զգալիորեն աճել են, ինչը թույլ է տվել Final Fantasy X-ի համար ստեղծել եռաչափ աշխարհ՝ գրաֆիկական օբյեկտների զարգացած անիմացիայով[78]։ Բացի դա, այստեղ առաջին անգամ գործարկվել է կերպարների ձայնային հնչյունավորումը, որը պահանջում է նկարի սինխրոնիզացիա[79]։ Final Fantasy XII զգալիորեն աճել է ընդհանուր որակը, հայտնվել են լույսի և ստվերի ցուցադրման զարգացած էֆեկտներ[80][81]։ Շարքի վերջին խաղերը՝ Final Fantasy XIII և Final Fantasy XIV, հիմնված են Square Enix-ի կողմից մշակված Crystal Tools շարժիչի վրա, որը նախկինում օգտագործվել է Final Fantasy VII։ Advent Children անիմացիոն ֆիլմի ստեղծման ժամանակ[82][83]։

Երաժշտություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նոբուո Ուեմացու, Final Fantasy խաղերի մեծ մասի կոմպոզիտոր

Սովորաբար յուրաքանչյուր հաջորդ խաղի համար ստեղծվում է լիովին նոր երաժշտական շարք, սակայն որոշ մեղեդիներ, որոնք արդեն դարձել են ավանդական, հաճախ փոխառվում են նախորդ մասերից և ավելացվում են սաունդթրեքին փոփոխված գործիքավորմամբ։ Օրինակ, մեկնարկային մենյուն հաճախ ուղեկցվում է «Պրելյուդ» կոչվող երգով, սկզբնապես այն պարզ, երկնոտանի արպեջո էր, իսկ շարքի զարգացման հետ վերածվել է լիարժեք օրկեստրային ստեղծագործության[49]։ Final Fantasy-ի ամենաճանաչելի մեղեդին այսպես կոչված «Հաղթական ֆանֆարն» է, որը հնչում է ամեն անգամ, երբ կերպարները հաղթում են հակառակորդներին։ Ոչ պակաս տարածված է նաև «Պրոլոգ» (երբեմն պարզապես «Final Fantasy») կոչվող ստեղծագործությունը, որն օգտագործվել է ինչպես առաջին խաղի, այնպես էլ շարքի շատ այլ մասերի վերջնական տիտրերի ժամանակ[49]։ Խաղերում առկա լեյտմոտիվները կարող են նվիրված լինել ինչպես առանձին հերոսներին, այնպես էլ սյուժեի կոնկրետ իրադարձություններին[84]։

Շատ տարիների ընթացքում Final Fantasy-ի գլխավոր կոմպոզիտորը մնում էր Նոբուո Ուեմացուն՝ մինչև 2004 թվականի նոյեմբերին Square Enix-ից նրա հեռանալը[84]։ Բացի նրանից, շարքի սաունդթրեքերի ստեղծման գործում զգալի ներդրում են ունեցել նաև այնպիսի կոմպոզիտորներ, ինչպիսիք են Մասասի Համաուձուն և Հիտոսի Սակիմոտոն[85][86]։ Ուեմացուն միշտ ստեղծագործել է՝ գտնվելով սերտ կապի մեջ մյուս մշակողների հետ, արտադրական գործընթացի ընթացքում Սակագուտին պարբերաբար դիմում էր նրան՝ խնդրելով գրել այս կամ այն երաժշտական թեման, օրինակ, որոշակի մարտերի կամ խաղային տեղանքների համար[87]։ Սովորաբար Ուեմացուն սպասում էր, մինչև կավարտվեր հիմնական սցենարը, և սկսում էր աշխատանքը միայն սյուժեի, կերպարների, կոնցեպտուալ նկարների և խաղին ուղեկցող այլ նյութերի լիարժեք ուսումնասիրությունից հետո։ Նախ և առաջ նա ստեղծում էր ամբողջ խաղի գլխավոր թեման, իսկ այնուհետև, հիմնվելով դրա ոճի վրա, հորինում էր մնացած՝ երկրորդական մեղեդիները։ Զբաղվելով կոնկրետ կերպարների թեմաներով, կոմպոզիտորը հատկապես մանրակրկիտ էր մոտենում սցենարի ուսումնասիրությանը՝ փորձելով երաժշտության միջոցով հնարավորինս հստակ փոխանցել նկարագրվող հերոսի բնավորության գծերը։ Երբ սյուժեի որոշ պահեր Ուեմացուին անհասկանալի էին թվում, նա միշտ դիմում էր սցենարիստներին և խնդրում էր նրանց ավելի շատ տեղեկություններ տրամադրել խաղի այն իրադարձությունների մասին[88]։

Հանրաճանաչություն և քննադատություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընդհանուր առմամբ, Final Fantasy շարքը արժանացել է քննադատների հավանությանը և առևտրային առումով միշտ հաջողակ է եղել, թեև տարբեր մասեր հասարակությունը ընդունել է տարբեր կերպ՝ ավելի քիչ կամ ավելի մեծ ոգևորությամբ։ Վաճառված օրինակների ընդհանուր քանակը հետևողականորեն աճել է դրա գոյության ողջ պատմության ընթացքում. մինչև 2003 թվականի օգոստոսն ամբողջ աշխարհում վաճառվել էր խաղերի 45 մլն օրինակ, մինչև 2005 թվականի դեկտեմբերը՝ 63 մլն, մինչև 2008 թվականի հուլիսը՝ 85 մլն[89][90][91]։ 2011 թվականի հունիսին շարքի բոլոր խաղերի համաշխարհային վաճառքները բոլոր ժամանակներում գումարային գերազանցեցին 100 մլն օրինակը[92]։ 2023 թվականի հուլիսին այս ցուցանիշը գերազանցել է 180 միլիոն օրինակը[93]։

Առանձին խաղեր հաճախ դառնում էին բեսթսելլերներ, օրինակ՝ 2007 թվականի վերջին Final Fantasy VII-ը, Final Fantasy VIII-ը և Final Fantasy X-ը RPG չարտերում զբաղեցնում էին համապատասխանաբար յոթերորդ, ութերորդ և իններորդ տեղերը[94]։ Շարքի ամենահաջողակ խաղը մինչ օրս մնում է Final Fantasy VII-ը՝ 9,5 մլն վաճառված օրինակով[95]։ Final Fantasy VIII-ը, Հյուսիսային Ամերիկայում թողարկումից երկու օր անց, դարձել է ԱՄՆ-ում ամենաշատ վաճառվող խաղը և պահպանել առաջատար դիրքը երեք շաբաթ շարունակ[96]։ Final Fantasy X-ի 1,4 մլն օրինակ իրացվել է Ճապոնիայում նախնական պատվերներով, վաճառքի այդպիսի արագություն դեռ չի կարողացել գերազանցել ոչ մի այլ վահանակային դերային խաղ [94][97]։ Final Fantasy XII-ը Ճապոնիայում առաջին շաբաթվա ընթացքում տարածվել է 1,7 մլն տպաքանակով[98], Հյուսիսային Ամերիկայում՝ 1,5 մլն օրինակով[99]։

Տեսաբանները միշտ սերիայի հաջողությունը կապել են որակյալ գրաֆիկայի և երաժշտական նվագակցության հետ[84]։ 2006 թվականին Final Fantasy-ն արժանացել է Walk of Game հեղինակավոր մրցանակին, որն իր տեսակի մեջ եզակի իրադարձություն է դարձել, քանի որ նախկինում նման պատվի էին արժանանում միայն առանձին խաղեր։ Մրցանակի պաշտոնական կայքում տեղադրված արձագանքը շարքն անվանել է անթերի և գովել է մշակողներին ռիսկային նորարարությունների ներդրման հարցում համարձակ մոտեցման համար[100]։

Final Fantasy խաղերը պարբերաբար հայտնվում են տարբեր հարցաթերթիկներում և հիթ-շքերթներում, ներառյալ IGN կայքի զանգվածային քվեարկությունները[101][102][103][104]։ Տասնմեկ անվանում ընդգրկվել է «Բոլոր ժամանակների 100 ամենասիրելի խաղերի» ցանկում, որը կազմվել է 2006 թվականին ճապոնական Famitsu խաղային ամսագրի կողմից, ընդ որում՝ չորս խաղ հայտնվել են տասնյակում, իսկ Final Fantasy X-ը և Final Fantasy VII-ը զբաղեցրել են համապատասխանաբար չորրորդ և երկրորդ տեղերը[105]։ GameTrailers վիդեո-պորտալը 2006 թվականին Final Fantasy VII-ը անվանել է բոլոր ժամանակների վեցերորդ լավագույն խաղը[106]։ Նույն պորտալում 2007 թվականին Final Fantasy շարքը զբաղեցրել է երկրորդ տեղը բոլոր ժամանակների լավագույն խաղային շարքերի վարկանիշում՝ զիջելով միայն Mario շարքին[107]։

Final Fantasy-ի որոշ մասեր արժանացել են լրատվամիջոցների հատուկ ուշադրությանը։ Այսպես, Final Fantasy VII-ը, չնայած ռեկորդային հաջողությանը, հետագայում շատ քննադատների կողմից ճանաչվել է գերագնահատված։ 2003 թվականին GameSpy պորտալը այն դասել է յոթերորդ տեղում բոլոր ժամանակների գերագնահատված խաղերի ցանկում[108], ինչի հետ հետագայում համաձայնել է նաև IGN-ի խմբագիրը[109]։ Վաճառքի առաջին շաբաթվա ընթացքում Dirge of Cerberus։ Final Fantasy VII խաղը տարածվել է 392 հազար օրինակով, սակայն մամուլում, շարքի մյուս մասերի համեմատ, խիստ բացասական արձագանքներ է ստացել[110][111][112]։ Ամենահաջող նախագծերից է Final Fantasy XI մասսայական մուլտիպլեյեր դերային խաղը, որը 2006 թվականի մարտին ունեցել է ավելի քան 200 հազար ակտիվ խաղացող[113], իսկ 2007 թվականի հուլիսին բաժանորդների թվով գերազանցել է կես միլիոն մարդ[84]։ Շարքի վատագույն դրսևորումը համարվում է «Վերջին երևակայություն. ոգիները մեր մեջ» անիմացիոն ֆիլմը, դրա արտադրությունը մեծահոգաբար ֆինանսավորվել է, գործի են դրվել համակարգչային գրաֆիկայի ոլորտում առաջատար տեխնոլոգիաները, սակայն պրեմիերային ցուցադրությունից հետո սյուժեն համընդհանուր քննադատության է ենթարկվել[34][114][115][116]։

Նշանակությունը արդյունաբերության և ժողովրդական մշակույթի մեջ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Final Fantasy շարքը խաղային աշխարհ է ներմուծել բազմաթիվ տարրեր, որոնք մինչ օրս լայնորեն կիրառվում են ճապոնական դերային խաղերում[2][73]։ Շարքի առաջին մասը միշտ հիշատակվում է ժանրի կայացման վրա ամենամեծ ազդեցություն ունեցած խաղերի թվում, ավանդաբար այն կենտրոնական դեր է խաղում JRPG-ի հանրաճանաչության գործում։ Երկրորդ մասը դարձել է արդյունաբերության մեջ առաջին շարունակությունը, որի կերպարներն ու տեղանքները լիովին տարբերվում էին նախորդ խաղից[4]։ Final Fantasy VII-ը համարվում է առաջին ճապոնական դերային խաղը, որը զգալի հաջողության է հասել արևմտյան վաճառքի շուկայում[117][118]։

Սեֆիրոտա

Խաղերի վաճառքն անմիջական ազդեցություն է ունեցել Square-ի գործունեության և ճակատագրի վրա։ Առաջին մասի վաճառքից ստացված շահույթը ժամանակին փրկել է ընկերությանը սնանկացումից, «Հոգիները մեր մեջ»-ի ձախողումը հանգեցրել է լուրջ ֆինանսական ճգնաժամի, որը ղեկավարությանը դրդել է միաձուլվել Enix-ի հետ[116][119]։ 

Nintendo-ի ծառայություններից հրաժարվելու և 1997 թվականից սկսած բացառապես Sony-ի համար խաղեր թողարկելու որոշումը, որը բազմաթիվ տարաձայնությունների արդյունք էր և հետագայում աջակցվել է Enix-ի Dragon Quest շարքի կողմից, հանգեցրել է Nintendo 64-ի հանրաճանաչության էական անկման և այս ֆոնի վրա PlayStation-ի վերելքի[2][73][75][117][120]։ Nintendo-ի հետ լարված հարաբերությունները մեղմացել են միայն 2001 թվականին[25]։ Final Fantasy XI խաղի բաժանորդագրման համակարգը հանգեցրել է Իլինոյս նահանգի օրենսդրության փոփոխության, որտեղ մինչև այժմ արգելված էին նմանատիպ խաղային ծառայությունները, որոնք ենթադրում էին վճարում ինտերնետի միջոցով[121]։

Շարքի հանրաճանաչությունը դարձել է զանգվածային մշակույթի տարբեր ոլորտներում, անիմեում, հեռուստատեսային շոուներում և վեբկոմիքսներում հաճախակի հիշատակման պատճառ[122][123][124]։ Final Fantasy-ի համար գրված երաժշտական ստեղծագործությունները հետագայում կատարվել են բազմաթիվ կենդանի ելույթներում և դարձել են մշակութային կյանքի կարևոր մասը ոչ միայն Ճապոնիայում, որտեղ Final Fantasy IV-ի «Սիրո թեման» հանրակրթական դպրոցների ծրագրի մաս է կազմում, այլև ողջ աշխարհում[125]։ Օրինակ, ամերիկացի սինխրոնիստներ Էլիսոն Բարտոշիկը և Աննա Կոզլովան բրոնզե մեդալներ են նվաճել 2004 թվականի Օլիմպիական խաղերում՝ ելույթ ունենալով Final Fantasy VIII-ի երգերի ներքո[94]։ 2003 թվականին Նոբուո Ուեմացուն նախաձեռնել է The Black Mages ռոք խմբի ստեղծումը, որը մասնագիտացած է շարքի մեղեդիների կատարման մեջ կոշտ գիթարային մշակմամբ[126][127]։ Սաունդթրեքերը բազմիցս վերահրատարակվել են, կոմպոզիտորների դիսկոգրաֆիաները ներառում են բազմաթիվ հավաքածու ալբոմներ, որոնք թողարկվել են սահմանափակ տպաքանակով, այդ թվում՝ ձայնապնակի վրա, խաղերի հիման վրա տպագրվել և հրատարակվել են տասնյակ գրքեր[128][129]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Final Fantasy — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 14 (օգնություն)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Andrew Vestal. «The Main Final Fantasies». The History of Final Fantasy (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  3. ↑ «Final Fantasy II — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 17 (օգնություն)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Final Fantasy Retrospective Part II» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-07-23. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  5. ↑ «Final Fantasy III — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 18 (օգնություն)
  6. ↑ «Final Fantasy II (SNES) — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 24 (օգնություն)
  7. ↑ Square Co. Final Fantasy II instruction manual. — Square Co., 1991. — С. 74.
  8. ↑ Команда IGN. (2001-06-18). «Final Fantasy Chronicles» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  9. ↑ «Final Fantasy V — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 16 (օգնություն)
  10. ↑ Ramsey Isler. (2007-12-17). «Gaming to Anime: Final Fantasy VI» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  11. ↑ «Final Fantasy III (SNES) — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 25 (օգնություն)
  12. ↑ Александр Мишулин. «Final Fantasy VII». Лучшие компьютерные игры. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-10-11-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  13. ↑ Константин Инин. «Final Fantasy VIII». Лучшие компьютерные игры. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  14. ↑ «Final Fantasy IX — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 17 (օգնություն)
  15. ↑ «Final Fantasy X — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  16. ↑ «Final Fantasy XI — Release Summary» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 17 (օգնություն)
  17. ↑ «Final Fantasy Retrospective Part VIII» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-09-04. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  18. ↑ Jimmy Thang. (2008-07-14). «E3 2008: Final Fantasy XIII Coming to Xbox 360» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  19. ↑ Tom Magrino. (2009-05-05). «Square Enix fast-tracking FFXIII localization — Report» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 46 (օգնություն)
  20. ↑ Michael Thomsen. (2009-06-02). «E3 2009: Final Fantasy XIV Online Coming to PS3 and PC» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  21. ↑ Apr 14, 2015 (2015-04-14). «Meet the Guy Who Saved Final Fantasy XIV from Total Disaster» (անգլերեն). Time. Արխիվացված է օրիգինալից 2015-04-14-ին. Վերցված է 2017-01-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  22. ↑ Suszek, Mike (2013-06-10). «Square Enix bringing Final Fantasy Versus 13 to PS4, now Final Fantasy 15» (անգլերեն). Joystiq.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-06-11-ին. Վերցված է 2013-11-21-ին.
  23. ↑ Mat Kishimoto (2016-11-22). «Everything You Need to Know About Final Fantasy XV» (անգլերեն). PlayStation Blog. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-12-12-ին. Վերցված է 2017-01-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  24. ↑ Higham, Michael (2023-06-21). «Final Fantasy 16 Review - On Its Own Terms». GameSpot (ամերիկյան անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023-06-21-ին. Վերցված է 2023-07-10-ին.
  25. ↑ 25,0 25,1 «Final Fantasy Retrospective Part XI» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-10-10. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  26. ↑ Mike "JuMeSyn" Moehnke. «Final Fantasy: The 4 Heroes of Light — Staff Review» (անգլերեն). RPGamer. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին. Վերցված է 2017-01-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  27. ↑ Сергей Цилюрик. Dissidia: Final Fantasy(ռուս.) // Страна игр. — Gameland, 2009. — В. 23. Архивировано из первоисточника 11 փետրվարի 2010.
  28. ↑ Лилия Дунаевская, Сергей Цилюрик. Final Fantasy Crystal Chronicles: Ring of Fates(ռուս.) // Страна игр. — Gameland, 2007. — В. 21. Архивировано из первоисточника 18 Օգոստոսի 2011.
  29. ↑ Tetsuya Nomura Interview(անգլ.) // Edge. — Future Publishing, 2007. — В. 177. — С. 80—81.
  30. ↑ «Final Fantasy VII: The First Soldier выходит 17 ноября». www.igromania.ru (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-12-27-ին. Վերցված է 2022-05-06-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  31. ↑ «Число ранних регистраций на мобильную FFVII: The First Soldier превысило 2 млн». www.igromania.ru (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-12-27-ին. Վերցված է 2022-05-06-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  32. ↑ «Обзор Final Fantasy VII: The First Soldier — необычная королевская битва». app-time.ru (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-11-18-ին. Վերցված է 2022-05-06-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  33. ↑ «Final Fantasy: Legend of the Crystals (OAV)» (անգլերեն). Anime News Network. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 «Обзор и отзывы Final Fantasy: The Spirits Within» (անգլերեն). Metacritic. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-03-ին. Վերցված է 2011-08-03-ին.
  35. ↑ «Final Fantasy: Unlimited (TV)» (անգլերեն). Anime News Network. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  36. ↑ Serge. Final Fantasy VII: Advent Children(ռուս.) // Страна игр. — Gameland, 2005. Архивировано из первоисточника 24 Սեպտեմբերի 2015.
  37. ↑ Sato (2016-03-30). «Kingsglaive: Final Fantasy XV Revealed As An Advent Children-Style CGI Film». Siliconera. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-31-ին. Վերցված է 2016-03-31-ին.
  38. ↑ Sato (2016-03-31). «Kingsglaive: Final Fantasy XV Is Being Directed By Advent Children Director». Siliconera. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-31-ին. Վերցված է 2019-05-01-ին.
  39. ↑ Lada, Jenni (2016-03-30). «Brotherhood: Final Fantasy XV Follows Noctis From Childhood To Adulthood». Siliconera. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-31-ին. Վերցված է 2019-05-01-ին.
  40. ↑ «[[ճապոներեն|ճապ.]]՝ 『FFXV』の期待値を最大限に高めるプロジェクト, [[անգլերեն|անգլ.]]՝ «FINAL FANTASY XV UNIVERSE» ― «UNCOVERED FINAL FANTASY XV», «詳細リポ»». Famitsu. 2016-04-01. Արխիվացված է օրիգինալից 2016-04-01-ին. Վերցված է 2019-05-01-ին. {{cite web}}: URL–wikilink conflict (օգնություն)
  41. ↑ «ファイナルファンタジー2 夢魔の迷宮». Yahoo! Japan: Books (ճապոներեն). Yahoo!. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-07-22-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  42. ↑ «悠久の風伝説 ファイナルファンタジー3より 3». Yahoo! Japan: Books (ճապոներեն). Yahoo!. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-07-22-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  43. ↑ IGN staff. (2003-12-18). «FF Crystal Chronicles Goes Comic» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  44. ↑ «Final Fantasy: The Spirits Within (Mass Market Paperback)» (անգլերեն). Amazon.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  45. ↑ «ファイナルファンタジー11 星の誓い». Yahoo! Japan: Books (ճապոներեն). Yahoo!. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-07-22-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  46. ↑ «Final Fantasy XI T-1». Fleuve Noir (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-18-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  47. ↑ «Final Fantasy: Unlimited To End at 26» (անգլերեն). Anime News Network. 2002-03-20. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  48. ↑ 48,0 48,1 Дэйв Моррис. Insider Secrets: Final Fantasy X-2 // The Art of Game Worlds. — HarperCollins, 2004. — С. 98—102. — ISBN 0-060-72-43-07
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 49,3 49,4 Andrew Vestal. «Final Fantasy Series». The History of Final Fantasy (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 50,4 50,5 50,6 50,7 «Final Fantasy Retrospective Part XIII» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-11-02. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  51. ↑ 51,0 51,1 Patrick Kolan. (2007-01-18). «The Evolution of Final Fantasy» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  52. ↑ Luke Smith. (2006-06-07). «FFXIII Interview: Nomura, Kitase, Hashimoto and Toriyama» (անգլերեն). 1up.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-18-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  53. ↑ Энди Кларк, Грэт Митчелл. Videogames and art. — Intellect, 2007. — ISBN 9781841509549
  54. ↑ Rob Fahey. (2006-10-31). «This Great Fantasy Interview» (անգլերեն). Eurogamer. էջ 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  55. ↑ BradyGames. Final Fantasy XII Official Strategy Guide. — DKPublishing, 2006. — С. 35—36. — ISBN 0-7440-0837-9
  56. ↑ Том Брамуэлл. (2002-01-02). «Final Fantasy XI» (անգլերեն). Eurogamer. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  57. ↑ Алексей Моисеев. (2010-03-19). «Final Fantasy XIII». Игромания. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-04-02-ին.
  58. ↑ Bill Loguidice, Matt Barton. Vintage Games. — Focal Press/Elsevier, 2009. — ISBN 9-780-240-81-14-68
  59. ↑ David Cassady. Final Fantasy Anthology Official Strategy Guide. — BradyGames, 1999. — ISBN 1566869250
  60. ↑ Sutajio bento sutaffu. Final Fantasy VIII Ultimania. — Studio BentStuff, 2004. — ISBN 4757512430
  61. ↑ Final Fantasy X-2 Ultimania Omega. — Square Enix, 2004. — ISBN 4757511612
  62. ↑ Сергей Зуев. Игровая индустрия в 80-е годы. Часть 2(ռուս.) // Страна игр. — Gameland, 2007. — В. 13. Архивировано из первоисточника 18 Օգոստոսի 2011.
  63. ↑ Эд Фиар. (2007-12-13). «Sakaguchi discusses the development of Final Fantasy» (անգլերեն). Develop Mag. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  64. ↑ Andrew Vestal. «The History of Final Fantasy: Introduction». The History of Final Fantasy (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  65. ↑ César A. Berardini (2006-04-26). «An Introduction to Square-Enix». TeamXbox (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  66. ↑ Константин Говорун. Герои игровой индустрии(ռուս.) // Страна игр. — Gameland, 2007. — В. 6. Архивировано из первоисточника 18 Օգոստոսի 2011.
  67. ↑ Эндрю Вестал. «Staff Spotlight». The History of Final Fantasy. GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  68. ↑ 68,0 68,1 «Final Fantasy III (SNES) — Tech Info» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 25 (օգնություն)
  69. ↑ «Final Fantasy VII — Tech Info» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-27-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 18 (օգնություն)
  70. ↑ «Final Fantasy VIII — Tech Info» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 19 (օգնություն)
  71. ↑ «Final Fantasy Retrospective Part IV» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-08-05. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  72. ↑ 73,0 73,1 73,2 Matt Casamassina. (2005-07-19). «State of the RPG: GameCube» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  73. ↑ PSM Staff. 10 Years of PlayStation Through the Eyes of PSM // PSM. — Future US Inc, 2007. — В. 127. — С. 34—43.
  74. ↑ 75,0 75,1 Levi Buchanan. (2008-09-30). «Nintendo 64 Week: Day Two» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  75. ↑ Famitsu Staff. Interview with Final Fantasy VIII developers(ճապոներեն). — Famitsu Weekly, 1998. Архивировано из первоисточника 23 փետրվարի 2011.
  76. ↑ «Final Fantasy Retrospective Part VI» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-08-20. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  77. ↑ «Final Fantasy Retrospective Part VII». GameTrailers. 2007-08-28. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  78. ↑ Square Enix North America site staff. (2001). «Behind The Game The Creators». Square Enix.com (անգլերեն). Square Enix. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  79. ↑ «Final Fantasy XII (PS2) Previews» (անգլերեն). 1UP.com. 2003-11-09. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  80. ↑ Chris Winkler. (2003-12-04). «Final Fantasy XII — Preview First Look» (անգլերեն). RPGFan. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 18 (օգնություն)
  81. ↑ Brad Shoemaker, Dan Tochen. (2006-05-08). «E3 06: Square Enix announces trio of Final Fantasy XIII games» (անգլերեն). GameSpot. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  82. ↑ Andrew Yoon. (2008-02-22). «GDC08: Square Enix unveils Crystal Tools engine» (անգլերեն). Joystiq. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  83. ↑ 84,0 84,1 84,2 84,3 Final Frontiers(անգլ.) // Edge. — Future Publishing, 2007. — № 177. — С. 72—79.
  84. ↑ «Artist: 浜渦正志» (անգլերեն). Music Brainz. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  85. ↑ «Artist: 崎元仁» (անգլերեն). Music Brainz. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  86. ↑ James Mielke. (2008-02-15). «A Day in the Life of Final Fantasy's Nobuo Uematsu» (անգլերեն). 1UP.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  87. ↑ Meagan VanBurkleo. (2009-05-27). «Nobuo Uematsu: The Man Behind The Music» (անգլերեն). Game Informer. Արխիվացված է օրիգինալից 2009-06-05-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  88. ↑ «Square Enix announces Song Summoner: The Unsung Heroes» (անգլերեն). Square Enix. 2008-07-07. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  89. ↑ «Square Enix U.S.A. announces details for Final Fantasy XI» (անգլերեն). Square Enix. 2003-09-11. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  90. ↑ «(Official Xbox Magazine press release) Playable Beta Disc for Xbox 360 Console to be included with February 2006 Issue» (PDF) (անգլերեն). Square Enix. 2005-12-19. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  91. ↑ Mike Rose. (2011-06-07). «Final Fantasy Series Hits 100M Units Shipped». Gamasutra. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-02-ին. Վերցված է 2011-08-02-ին.
  92. ↑ published, Hirun Cryer (2023-07-10). «The Final Fantasy series has now sold the same amount of copies as GTA 5». Gamesradar (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2023-07-10-ին. Վերցված է 2023-07-10-ին. {{cite web}}: More than one of |author= and |last= specified (օգնություն)
  93. ↑ 94,0 94,1 94,2 Craig Glenday. Record Breaking Games: Role-Playing Games // Guinness World Records Gamer's Edition 2008. — 11 марта 2008. — С. 156—167. — (Мировые рекорды Гиннесса). — ISBN 978-1-904994-21-3
  94. ↑ «Square Enix Announces Release Date of Final Fantasy VII Advent Children» (անգլերեն). Square Enix. 2005-05-15. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  95. ↑ IGN staff. (1999). «Final Fantasy VIII Tops Videogame Charts» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  96. ↑ IGN Staff. (2001-07-19). «Final Fantasy X Sells Like Crazy; World Not Shocked» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  97. ↑ David Jenkins. (2006-03-24). «Japanese Sales Charts, Week Ending March 19». Media Create (անգլերեն). Gamasutra. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  98. ↑ Square Enix staff. (2006-11-06). «Square Enix Announces Record Shipment With Final Fantasy XII». Square-Enix.com (անգլերեն). Square Enix. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  99. ↑ «2006 Walk of Game Inductees». WalkOfGame.com (անգլերեն). Metreon. Արխիվացված է օրիգինալից 2008-07-02-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  100. ↑ «IGN's Top 100 Games». IGN. 2003. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  101. ↑ «IGN's Top 100 Games» (անգլերեն). IGN. 2005. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  102. ↑ «Top 99 Games of All Time: Readers' Pick» (անգլերեն). IGN. 2005. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  103. ↑ IGN PlayStation Team. (2007-03-16). «The Top 25 PS2 Games of All Time» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  104. ↑ Colin Campbell. (2006). «Japan Votes on All Time Top 100» (անգլերեն). Edge. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-14-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  105. ↑ GameTrailers Team. (2006-11-17). «Top Ten Best and Worst Games of All Time» (անգլերեն). GameTrailers. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  106. ↑ GameTrailers Team. (2007-03-05). «Top Ten Video Game Franchises» (անգլերեն). GameTrailers. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  107. ↑ GameSpy Staff. (2003-09). «25 Most Overrated Games of All Time» (անգլերեն). GameSpy. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  108. ↑ Levi Buchanan. (2009-03-03). «Is Final Fantasy VII Overrated?» (անգլերեն). IGN. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  109. ↑ «Top 10 Weekly Software Sales (January 23 — January 29, 2006)» (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2006-02-05-ին.
  110. ↑ «Dirge of Cerberus: Final Fantasy VII Reviews» (անգլերեն). Game Rankings. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  111. ↑ «Dirge of Cerberus: Final Fantasy VII (ps2:2006): Reviews» (անգլերեն). Metacritic. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-18-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  112. ↑ Christopher Woodard. (2006-03-24). «GDC: Creating a Global MMO: Balancing Cultures and Platforms in Final Fantasy XI» (անգլերեն). Gamasutra. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-08-18-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  113. ↑ Радик Валентинов. Final Fantasy. — Страна игр, 2009. — В. 22. Архивировано из первоисточника 15 փետրվարի 2013.
  114. ↑ Роджер Эберт (2001-07-11). «Final Fantasy: The Spirits Within» (անգլերեն). RogerEbert.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  115. ↑ 116,0 116,1 Andrew Long. (2003). «Square-Enix Gives Chrono Break Trademark Some Playmates» (անգլերեն). RPGamer. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  116. ↑ 117,0 117,1 «Final Fantasy Retrospective Part V» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-08-13. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  117. ↑ Alex Kraus. (2006-08-30). «'Dirge of Cerberus' defies expectations, for better and worse» (անգլերեն). USA Today. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  118. ↑ «Final Fantasy Retrospective Part I» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-07-15. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  119. ↑ The Mainstream and All Its Perils // Ultimate History of Video Games. — 2001. — С. 541—542. — ISBN 0-761-53-64-34
  120. ↑ Record Breaking Games: Role-Playing Games // Guinness World Records 2009 Gamer's Edition. — 3 февраля 2009. — С. 174—175. — (Guinness World Records). — ISBN 978-1-904994-45-9
  121. ↑ Timothy J. Craig. Japan Pop!: Inside the World of Japanese Popular Culture. — M.E. Sharpe, 2000. — С. 140. — ISBN 0-765-60-56-19
  122. ↑ Ben Kuchera. (2006-05-23). «Robot Chicken pokes fun at Final Fantasy» (անգլերեն). Ars Technica. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  123. ↑ «Adventure Log». VG Cats. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  124. ↑ «Final Fantasy Retrospective Part III» (անգլերեն). GameTrailers. 2007-07-30. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  125. ↑ «Nobuo Uematsu's Profile» (անգլերեն). Square Enix. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  126. ↑ «The Black Mages — Darkness and Starlight» (անգլերեն). Dog Ear Records. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-07-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն); no-break space character in |title= at position 16 (օգնություն)
  127. ↑ IGN Staff. (2001-08-20). «Final Fantasy X Ultimania Guide» (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-06-20-ին.
  128. ↑ «Square Enix Game Books Online» (անգլերեն). Square Enix. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-01-28-ին. Վերցված է 2010-01-19-ին.

Հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Final Fantasy(անգլ.) — պաշտնական կայք.
  • Final Fantasy(ճապոներեն) — պաշտնական կայք։
  • Final Fantasy(անգլ.) —սերիայի ամբողջական պատմությունը IGN կայքում։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Final Fantasy» հոդվածին։
 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Final_Fantasy&oldid=10087935» էջից