Gaan na inhoud

Erosiebeheer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Terrasse, bewerkte lande en bewaringstroke beskerm die grond en verbeter die waterkwaliteit op hierdie plaas in Iowa
Hidrosaaiing in die Verenigde Koninkryk.

Erosiebeheer is metodes wat toegepas word om wind- of watererosie te voorkom in landbouaktiwiteite, landontwikkeling, op kusgebiede, rivieroewers en by konstruksie-areas. Effektiewe erosiebeheer moet toegepas word om waterbesoedeling, grondverlies, habitatvernietiging en skade aan eiendom te voorkom.

Waar kom dit voor?

[wysig | wysig bron]

Erosiebeheer word in die natuur, in landbou-areas en in stedelike- en dorpsgebiede toegepas. In stedelike- en dorpsgebiede vorm die stormwaterbeheerprogramme, wat deur plaaslike regerings vereis word, deel van die beheer van erosie. Die vestiging van plantegroei of die plasing van rotse en klippe om van die energie te absorbeer wat die erosie veroorsaak, is van die maatreëls wat getref word. Dit behels ook die bou en van stormwaterdreine. By kontruksie-areas word hierdie dreine dikwels saam met sedimentbeheermaatreëls soos spesiale opvangareas en slikfilters gebruik.

Oewererosie is 'n natuurlike proses en daarsonder sou riviere nie gekronkel het of hulle koers kon verander nie. Wanneer die vloei van die rivier kunsmatig verander word en die plantegroei op die oewer van die rivier verander, het dit 'n impak op die vloei van die rivier. Op baie plekke, of die walle van die rivier onstabiel is of nie, probeer mense om die rivier op 'n spesifieke plek te laat loop. Dit word gewoonlik gedoen ter wille van een of ander omgewingskwessie of om te verhoed dat die rivier oor die grond vloei wat vir 'n ander doel, soos landbou of behuising, gebruik word. Een manier om dit te doen is om klippe of skanskorwe op die walle van die rivier te plaas.

Voorbeelde

[wysig | wysig bron]

Die volgende dinge is voorbeelde van erosiebeheer.

Wiskundige modelle

[wysig | wysig bron]

Sedert die 1920's en 1930's[4] het wetenskaplikes wiskundige modelle ontwikkel om die meganisme van gronderosie en die ontstaan van sedimentverspoelings beter te verstaan. Een hiervan is 'n navorsingstuk van Albert Einstein waarin hy Baer se Wet toepas.[5] Hierdie modelle word gebruik vir verskillende soorte erosie, onder meer waar slegs die boonste grondlaag wegspoel en waar dongas gevorm word. Aanvanklik het hierdie modelle net gebruik gemaak van 'n eenvoudige stel vergelykings waarvan die bewerkings met die hand gedoen is. Teen die 1970's het hierdie modelle uitgebrei en word dit met rekenaars gedoen.[6]  Hierdie gevorderde modelle is in staat om sekere veranderings in mikrometereologie, die verspreiding van gronddeeltjies en variasies in die mikroterrein aan te spreek.

Sien ook

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. State of California Department of Transportation, Division of Environmental Analysis, Stormwater Program. Sacramento, CA."Cellular Confinement System Research." 2006.
  2. Steyn, T. 3 August 2018. Erosiebeheer en veldrehabilitasie kry aandag. Oudtshoorn Courant..https://www.oudtshoorncourant.com/News/Article/AgriEco/erosiebeheer-en-veldrehabilitasie-kry-aandag-201808030849 Besoek op 16 September 2024.
  3. Tennessee Department of Environment and Conservation. Nashville, TN."Tennessee Erosion and Sediment Control Handbook." 2002.
  4. Robert E. Horton. 1933
  5. Albert Einstein. 1926
  6. C. Michael Hogan, Leda Patmore, Gary Latshaw, Harry Seidman et al. 1973

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]