berzingue

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « berzingue », el pout stitchî vaici.

Disfondowes:

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /bɛʀ.zɛ̃ːk/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /bɛʀ.zɛ̃ːk/ 
• Ricepeures : ber·zingue

berzingue omrin et femrin (come addjectif djondrece, todi metou padrî l’ no)

1. k' a on pô trop beu, mins nén co sô
   • Il est pus sovint berzingue ki sêwe.
   • Avou deus gotes, il est berzingue.
   • Il esteut berzingue e rvinant d' messe.
   • C’ èst vos ki l’ dijez la, mês djë sin bin k’ si dj’ è rbwès yinc, djë va z-èsse bèrzingue. Èt pîs on-z-è an sèrvice, ça nos è dësfindu d’ bwâre — Ernest Benoit (fråze rifondowe).
   • Viè meynute, n’ è polant pus, i rintere bén nåjhi et ene miete berzingue. — Michel Piette (fråze rifondowe).
2. nén foirt sûti, dimêy doûs
   • Mes-n omes, c' est d' famile, i sont tertos ene miete berzingues. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
   • Çu k' èst seûr, c' èst ki l' mésse èst contin come in bossu cand l' bèrzéngue di l' iscole - gn a toudi yin pa tous costès - lyî apôte sacantès tchabaréyes. — Ben Genaux, Kègn 42.
3. ki s' a refanti cåze di l' ådje
   • Gn a pont d' avance di l' aconter, i dvént berzingue. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).

• (k' a boevou d' trop): boevou, pompete, ziné, tcherdjî, plin, sô, frexh, chifté