Przejdź do zawartości

Kolarstwo szosowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kolarstwo szosowe
Ilustracja
Wyścig kolarski
Główna organizacja

Union Cycliste Internationale (UCI)

Charakterystyka
Rodzaj sportu

sport letni, indywidualny lub zespołowy

Popularność
Dyscyplina olimpijska

tak, w roku 1896 i od 1912

Kolarstwo szosowe – najstarsza i najbardziej tradycyjna odmiana kolarstwa polegająca na ściganiu się na rowerach szosowych spełniających normy UCI po drogach publicznych.

Wstęp

[edytuj | edytuj kod]

Sport ten jest wciąż najbardziej popularnym na świecie rodzajem kolarstwa. Amatorsko uprawia go ok. milion ludzi, a w rankingach UCI figuruje prawie 2000 kolarzy uprawiających ten sport zawodowo[1].

Na całym świecie rozgrywane są setki zawodów szosowych. Zawody te rozgrywane są na wiele sposobów.

Zawody wieloetapowe

[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej tradycyjnym rodzajem zawodów są wyścigi wieloetapowe, w których pokonuje się zwykle od 3 do ponad 20 etapów (jednodniowych tras) o długości od 80 do (maksymalnie) 270 km. Większość etapów zaczyna się od jednoczesnego startu wszystkich zawodników, a kolarze pokonują wspólnie większą część trasy, jadąc zwartą grupą, zwaną peletonem. Wygrywa ten zawodnik, który pierwszy dojedzie do mety. Część etapów w wielkich wyścigach (zwykle 2 lub 3) jest jednak pokonywana ze startu dzielonego (kolarze wyruszają na trasę jeden po drugim w 2-3 minutowych odstępach), w którym o wygranej decyduje indywidualny czas przejazdu, a nie kolejność dojeżdżania do mety. Kolarze jadący w takich zawodach tworzą zespoły, w ramach których zawodnicy wspierają się nawzajem i starają się wypracować jak najlepszą pozycję w peletonie swojemu liderowi lub na ostatnich km przed metą etapu formują własny minipeleton (tzw. „pociąg”), dopomagając liderowi lub najlepszemu w swym gronie sprinterowi w skutecznej walce o zwycięstwo etapowe. Konieczność jazdy w peletonie wynika z faktu, że na szosie większość wysiłku zawodnika idzie na pokonywanie oporów powietrza, a nie grawitacji i oporów toczenia. Ukrycie się więc za plecami innych zawodników znacząco oszczędza siły. Zawodowi kolarze na płaskich etapach osiągają bardzo wysokie jak na rower średnie prędkości rzędu 40–45 km/h.

Innym rodzajem zawodów są tzw. wyścigi klasyczne, czyli jednodniowe zawody, które odbywają się albo na trasach tworzących koło (tzw. rundy), które pokonuje się kilka-kilkanaście razy, albo na długich (do 500 km) trasach, położonych zwykle w szczególnie atrakcyjnych widokowo i turystycznie miejscach. Zawody te mają jednak zwykle[potrzebny przypis] mniejszą rangę od zawodów wieloetapowych. Wyjątkiem są tu tylko rozgrywane dorocznie mistrzostwa świata UCI, które odbywają się tradycyjnie na trasie kołowej w formie kryterium ulicznego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. zawodnicy sklasyfikowani w rankingu UCI ProTour i 5 klasyfikacjach UCI Continental Circuits według stanu na koniec czerwca 2008.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]