افسر (نیروهای مسلح)

افسر (به پارسی میانه: afsar) (به پارسی باستان: abi-sara(h))[۱] کسی که در نیروهای نظامی و انتظامی دارای درجهٔ افسری و سمت فرماندهی باشد، به افرادی که دارای تحصیلات نظامی گری در دانشگاه‌های نظامی (دانشکده یا دانشگاه افسری) می‌باشند افسر می‌گویند. این درجه بالاتر از درجه‌دار و پایین‌تر از امیر و سردار می‌باشد.

یک افسر مأمور یا دارای اختیارات (سمت چپ) و یک افسر-غیرمأمورِ نیروی زمینی ارتش بریتانیا در حال آماده‌سازی برای مأموریت در افغانستان
یک افسر مأمور یا دارای اختیارات (سمت چپ) و یک افسر-غیرمأمورِ نیروی زمینی ارتش بریتانیا در حال آماده‌سازی برای مأموریت در افغانستان

در نیروهای مسلح ایران به درجات ستوان سوم تا سروان افسر جزء، و به درجات سرگرد، سرهنگ دوم و سرهنگ افسر ارشد می‌گویند. رده افسری بالاتر از درجه دار و پایین‌تر از ردهٔ امیری است. این عنوان در دورهٔ رضاشاه از روی واژهٔ «افسر» در زبان فارسی به معنی «تاج» برای معادل واژهٔ (Officer) در انگلیسی ساخته شد.[۲][۳][۴][۵]

درجه‌های افسری در نیروهای مسلح ایران (به غیر از نیروی دریایی) به ترتیب از بالاترین درجه تا پایین‌ترین درجه عبارتند از:

درجه‌های افسری در نیروی دریایی ایران به ترتیب از بالاترین درجه تا پایین‌ترین درجه عبارتند از:

جستارهای وابسته

ویرایش

درجه‌های نظامی ایران

منابع

ویرایش
  1. «فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی»، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار، ۱۳۹۳ خورشیدی. ج. اول جلد. به کوشش حسن‌دوست، محمد. ص. ۲۴۴. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۵۵-۲.
  2. شفاف، سایت خبری تحلیلی. «عکس/آشنایی با درجه‌های نظامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ ژوئن ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۹ مه ۲۰۲۰.
  3. «شرایط جذب درجه دار و افسر دانش‌آموخته در سال 97». سایت رسمی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران.[پیوند مرده]
  4. «دانشگاه افسری امام علی». پورتال اطلاع‌رسانی ارتش جمهوری اسلامی ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ مه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۹ مه ۲۰۲۰.
  5. «شرایط استخدام در دانشگاه‌های افسری ارتش اعلام شد». ایسنا. ۲۰۱۶-۱۱-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۵-۰۹.